Beste Maxime,
Al een tijdlang vraag ik mij af wat er zo belangrijk voor je is om uren na elkaar gebogen over een schilderdoek te zitten, tot je rug en hals helemaal verkrampt zijn? Dat het om kleine formaten gaat is nu even niet belangrijk. Het gaat er tenslotte over hoe een beeld zich in het netvlies brandt en zich in de gedachten van de kijker nestelt. Ik weet dat je af en toe je atelier verlaat, de stad intrekt, een koffie drinkt of een boekenwinkel inloopt om daarna weer als een monnik aan het werk te gaan. Maar toch ...
Laat het duidelijk zijn: het doet me plezier dat je na je verblijf in de uitloper van een bos, weer volop aan het schilderen bent, ondanks de geschiedenis die je met je meesjouwt, ondanks de kunstwereld waarmee je te maken krijgt. Wat een naïeve gedachte trouwens dat kunst niet onderhevig zou zijn aan dezelfde wett…
