Elke maand nodigen we een kunstenaar uit om ruimte in te nemen onder de noemer I See / You Mean. Een knipoog naar de titel van de collageroman uit 1970 van de New Yorkse schrijver Lucy Lippard, een editorial snapshot, een carte blanche met een open einde.
In ons gesprek naar aanleiding van deze I See / You Mean mailde Catharina me dit:
‘Goede zondag Jessica,
Ik ben op zoek naar een stukje in een podcast over Noordwest-Griekse traditionele muziek, waarin het verhaal wordt verteld over een herder, die tijdens het hoeden van de schapen op een fluit speelde. Voor de schapen maakte men bellen, met elk een andere toonhoogte, waardoor de schapen in beweging de basis vormden waarbij de herder floot.
Ik dacht misschien dat dit een mooi begin was. Ik zoek het...’
Ze kon het stuk niet vinden, maar het zegt wel iets over haar manier van werken. Met name over hoe we haar werk zouden kunnen benaderen. ‘Wat in mij opkomt, is dat wanneer men, inclusief ikzelf, mijn werk probeert te begrijpen, en zo mijn werk benoemd wordt, de inhoud ervan zich lijkt te verplaatsen. Het kan met meer gemak breed benaderd worden, open naar wat niet kan worden begrepen. Misschien verzet het zich tegen het benoemen. Het is zo moeilijk open te benoemen... Vandaar dat, wanneer ik er zelf iets over schrijf, ik enkel een nieuwe laag lijk bij te voegen.’
Catharina maakt geen werk meer om de wereld te begrijpen. Haar houding tot kennisverwerving is veranderd, geherwaardeerd. De behoefte te begrijpen is bevrijd van rationaliteit. Er kwamen wiggen in het weten. Ze maakt nu, dagelijks, met zorg. En beschouwt hoe te geven. Ze had altijd al een fascinatie voor materialen, zoals deze zich voordoen, en die is doorheen de jaren alleen maar daadwerkelijker geworden. Catharina maakt zelf de verf, de verbindingen met was, met caseïne, een dierlijk eiwit. Samen met de Linen Stewards verbouwt en verwerkt ze vlas. Het kostte vier jaar om in gezamenlijkheid van dit linnen papier te maken.
Een maand voor de pandemie verhuisde Catharina van Parijs naar de Rijndelta.
Het is stiller, nu.
Voor de volgende pagina’s verzorgde Catharina een stille bijdrage. Iets wat niet hoeft geduid te worden. En dat ga ik bij deze dus ook niet doen.
Dertig jaar weg van moedertaal, schreef ze zich terug, voor wie, voor wat ze maakt. Het werd een lied dat Catharina zong samen met Claron McFadden tijdens het Kunstenfestival Watou 21.
voor wie zich zachtjes zetten en op één been naar voren blijven perk verlaten
/woo
voor wat in kennis is geweest in wijsheid weggeblazen voor het hart dat bindt
veert recht en
/woo
voor het stof in stof gehuld als as in licht en zon in kleur en
/woo
voor zij die doorgaan met het zoeken naar de sporen van de aeons, voor de
zieners, en voor de eeuwen ieder en tezamen
makers van bloedbanden met de stengels en hun sappen /hier. voor de dieren
levend in de ogen van de dieren /hier
voor het van buiten binnen
/hier
voor het soms dat de aarde valt nu naar de dingen voor zij die voelen van vlies-
vleugeligen
/woo
/woo
/woo
voor geesten die in zielen huizen doorgegeven stilte opgeplooid en voor de nacht
en licht verstrengeld naar de adem
happend huiden van vele zo vele wissels in de takken tijden daargelaten aarden
eigen aan één ander goedgeliefden
/nose:
/nose:
/beak:
/heart:
voor het groen van gekte van het gif dat leeft te midden van de sappen voor de
bijen en voor wij die net als zij ook stekend
kunnen sterven voor het geel van wild van leren van de bomen van de honden te
vertrouwen voor het dronken zwalpen tot ze
stoppen de sirenen, voor het heen en weer onzuiver
/lo
/lo
/lo
voor weg van het crème binnen de grenzen. voor het witgrijs van het kijken naar
het vreemde ander daar. voor weg en in de
lucht waar onze ogen moeilijk afstanden bepalen
voor waar constanten trillen en de fictie zich geschiedt
voor waar het woord zijn zinnen kent en dicht blijft bij de monden voor wat
nuchter in een drafje werd gespleten en niet
opgevuld, voor wat verlaten draalt te midden van de maten vlucht en nummers bind
ze rond je enkels
/dans:
/dans:
/dans:
voor de tederheid van hoeken
voor het verlies dat klotsend keert in troost en afscheid neemt nu van het weten
eerst en
/handen hoog!
en voor het dierbaar blijven. voor het haspelen en het nog met de snelheid van
tevoren vragen. en voor het antwoord dat zich
zelf beaamt en zo verdraagt dat polsen draaien
en voor het drijven van de palmen op de lucht en met hun buik naar boven
voor het weder keren, voor het naaste ei dat dwars door mij langs cellen en
planeten zweeft en voor de boemerangs
hemellichamen en het vertrouwen in elkanders wachten, voor het rekken strekken
van getrokken snaren, voor wat niet tegen
stoten kan, geen weerstand biedt
/en liever liever wil
voor wat zich uitdrukt in melismen en meerstemmigheid en voor het trage trage
waken
for those with feet arms beaks ... air pickers ... dribblers of beer >root-ers
for those within those. leakers of liquids
> die-erswww
/woo
/woo
/woo
