Ooit werd freelance curator Alan Quireyns door een Portugese vrouw ‘witte kat’ genoemd – in zijn geheugen maakte hij daar catzo branco van. Deze vreemde woordvervorming komt nu weer bovendrijven als titel voor een reeks teksten van zijn hand, waarvoor telkens één concreet kunstwerk de aanleiding vormt. Net zomin als in de woorden catzo branco betekenis ligt, geven de teksten een eenduidige uitleg bij de kunstwerken. Ze roepen een sfeer en associaties op, die uitnodigen om zelf goed naar de werken te kijken.
Eigenlijk hadden we evengoed nergens heen kunnen gaan. Wat om ons heen gebeurde, vertroebelde. Geluid verflauwde. Ik had alleen oog voor haar. Elk detail van haar aanwezigheid zoog ik op. Haar blik en de manier waarop ze haar handen gebruikte als ze iets zei. Hoe ze lachte of geconcentreerd naar iets ver weg st…
