Ooit werd freelance curator Alan Quireyns door een Portugese vrouw ‘witte kat’ genoemd – in zijn geheugen maakte hij daar catzo branco van. Deze vreemde woordvervorming komt nu weer bovendrijven als titel voor een reeks teksten van zijn hand, waarvoor telkens één concreet kunstwerk de aanleiding vormt. Net zomin als in de woorden catzo branco betekenis ligt, geven de teksten een eenduidige uitleg bij de kunstwerken. Ze roepen een sfeer en associaties op, die uitnodigen om zelf goed naar de werken te kijken.
Zacht rollen de golven over het strand. Op sommige vormt de wind kleine doorzichtige schuimkoppen die snel weer verdwijnen. De horizon is een oneindige rechte lijn. Zeilschepen en krijsende meeuwen flikkeren wit in het felle zonlicht. Een verkwikkende zeebries maakt de warmte draaglijk. Het is bijna hoog water en d…
