Als Kleine Kunstcollectioneur blijf ik het reilen en zeilen in de hedendaagse beeldende kunstwereld nog altijd redelijk intensief volgen. En het wordt mij stilaan droef te moede. Zo bezocht ik recent drie tentoonstellingen, eentje per dag. Het ging achtereenvolgens om een groot museum, een klein museum en een galerie, alle drie in het armlastige, lelijke en PFAS-rijke Vlaanderen gevestigd, en alle drie fervente voorvechters van hedendaagse beeldende kunst. Ik noem uit piëteit de namen van de instellingen niet, want ze kunnen er zelf niet aan doen: de akelige leegheid.
Neem het grote museum: daar komen in betere tijden jaarlijks bijna 100.000 bezoekers over de vloer (schoolkinderen meegerekend) en er loopt nu een van de interessantste tentoonstellingen van het jaar. Toen ik aankwam aan de kassa, kochten voor mij twee mensen een schamel t…
