Brussel, Black Friday, 2020
Liefste Etel Adnan,
Het epitaaf op Marcel Duchamps tombe is je bekend: D’ailleurs c'est toujours les autres qui meurent. Een vrolijke levensopvatting die wijst op het gegeven dat we meestal – of eerder – bezig zijn met de dood via andermans overlijden dan met onze eigen einddatum.
Bij het lezen van jouw stukken kan men er onmogelijk nog omheen: op een ontspannen, aangrijpende manier worden observaties over onze sterfelijkheid verwoord en vormgegeven.
Dear soul, we’re alive for a
short while,
dead, for an infinity of
time
Vanwege deze passage uit je bundel Night, kon ik me niet bedenken dat ik ooit op zo een geïnverteerde manier gewezen werd op tijd en (niet) leven – de nachtelijke ruimte rond eenieders bestaan gearticuleerd in een nuchtere, treffende vorm.
Niet veel later, en met je frase dus nog …
