De beeldhouwster Camille Claudel (1864-1943) bracht de laatste dertig jaren van haar leven in een inrichting door zonder dat zij ooit nog een werk creëerde. Een dergelijk wreed lot valt niet te bedenken zonder onmiddellijk de wrangheid van dat lot te voelen en vooral de noodzaak er iets tegenover te zetten.
Sakountala, La Petite Châtelaine, La Vague, Les Causeuses, La Valse, Persée et la Gorgone, het oeuvre dat ik als student leerde kennen stond in het museum van mijn geest onder een laken tegen het stof. Ik trok het doek weg en bekeek de beelden waarvan het levendige mij nog steeds aantrok en opzoog als water in klei. Bij het invallen van de nacht dekte ik alle beelden weer af en trof achter de deur van een andere kamer het portret van Camille Claudel aan, zittend op een stoel.
Het is de enige foto die in het gesticht van Montdevergu…
