'I don’t know where I’m going from here, but I promise it won’t be boring'
— David Bowie
Eind jaren 80 zette ik als prille toeschouwer mijn eerste schuchtere stappen in de Vlaamse theater- en danswereld. Opgegroeid met dorps- en schooltoneel, ging er in de zalen van de Beursschouwburg, deSingel en STUK (toen nog Stuc) een wereld voor me open. Het zou nog jaren duren vooraleer goed tot me doordrong wat daar toen gebeurde, hoe revolutionair dat was. De beeldenstormers uit die periode ben ik intens blijven volgen. Ze hebben me gevormd in mijn kijken, niet alleen naar theater en dans, maar ook naar kunst. De meesten onder hen – Jan Fabre, Anne Teresa De Keersmaeker, Needcompany, Wim Vandekeybus – bouwden in de loop der jaren een stevige structuur om zich heen, hierin gesteund door het cultuurbeleid en de grote kunsthuizen. Niet z…
