De nieuwe Nederlandstalige GLEAN ligt vandaag in de winkel en staat eveneens online.
De zestigste. Reden voor een feest? Of voor bezinning? Of iets heel anders? De Biënnale van Venetië opende afgelopen april haar zestigste editie die nog loopt tot eind november. We staan er in GLEAN uitgebreid bij stil. Phillip Van den Bossche filosofeert over het Belgisch paviljoen, dat in 1907 als eerste landenpaviljoen in de Giardini verrees. Barbara De Coninck schrijft over Nil Yalter en Anna Maria Maiolino, die beiden een Gouden Leeuw in ontvangst mochten nemen voor hun oeuvre. En als redactie penden we onze impressies neer in een redactionele beschouwing. Tenslotte stelde we samen met Chantal Pattyn opnieuw een gids samen waarin u onze selectie terugvindt van de beste paviljoenen en tentoonstellingen.
Met een heus Akermanjaar neemt de waardering voor Belgisch’ voornaamste filmmaker eindelijk een vlucht in haar geboortestad. Samen met onder meer Bozar, Jeu de Paume en Marian Goodman Gallery, sloegen de Fondation Chantal Akerman en CINEMATEK de handen in elkaar om in 2024 het werk én leven van de Brusselse cineaste te vieren. In CINEMATEK, waar Akerman haar eerste films zag, kan je nog tot juli terecht voor screenings van haar volledige oeuvre. Bij buren Bozar is er de uitgebreide en persoonlijke overzichtstentoonstelling ‘Travelling’. Dagmar Dirkx schreef een reflectie.
Lange tijd was Kathleen Weyts hooguit een koele minnaar van het werk van Wim Delvoye. Eind januari bezocht ze zijn tentoonstelling ‘l’Ordre des Choses’ in het Musée d’Art et d’Histoire van Genève en de tentoonstelling bleef in haar hoofd hangen. Wat is onze relatie tot de dingen die ons omringen, of het nu eenvoudige artefacten zijn of meesterwerken uit de kunstgeschiedenis? Dat is de vraag die Wim Delvoye ons voorschotelt. Reden voor een bespreking van een nieuw speels en uitnodigend museumuniversum dat maar één doel dient: het plezier van het kijken.
Beeldend kunstenaar Eline De Clercq noemt het tuintje aan haar atelier in Borgerhout de lesbische tuin. Het label lokt vele reacties uit, en nieuwsgierigheid. Els Roelandt had een gesprek met haar over de manieren waarop we over een tuin spreken, over mogelijke wijzen van tuinieren en over hun invloed op de wijze waarop we de wereld zien.
Het oeuvre van Anastasia Bay wordt steevast gekenmerkt door levendig geschilderde scènes en karakters die in haar losse, bijna carnavaleske schilderstijl zijn vastgelegd. In de Brusselse kunstgalerie Sorry We’re Closed rekt Anastasia Bay het theatrale potentieel van haar schilderkunst tot het uiterste. Ze maakte haar Opera ‘Maestra Lacrymae’ in samenwerking met Joseph Schiano di Lombo als librettist. Doorheen de expositieruimtes van de galerie voeren zij vijf personages in vijf bedrijven op, een tentoonstelling die u naar onze mening niet mag missen. Frederik Thys ging met het duo in gesprek.
Verder leest u in dit nummer onder andere een interview met Riar Rizaldi door Henriette Gillerot. Oprichter van dit blad, Marc Ruyters, bespreekt de tentoonstelling van Jef Verheyen in het KMSKA, veertig jaar na het overlijden van de kunstenaar. Marije de Wit schrijft over het werk van Laure Prouvost, naar aanleiding van haar show bij museum De Pont in Tilburg. Phillip Van den Bossche reflecteert op het publieke programma Projecting Congo: Pan-African Arts and Archives, dat afgelopen maart plaatsvond in CIVA, en Frederick Gordts gaat in gesprek met de Brussels verzamelaar Olivier Gevart, die al tien jaar tentoonstellingen maakt in zijn privéruimte Été 78 in Elsene. Lees dit en nog veel meer in het nieuwe aprilnummer.
