‘We cannot ask reason to take us across the gulfs of the absurd. Only the imagination can get us out of the eternal present […], leading us to the freedom that is properly human, the freedom open to those whose minds can accept unreality.’ Met deze gevleugelde woorden van Ursula Le Guin opent Pieter Vermeulen zijn boek The Sleep of Reason, waarmee ook meteen de impliciete instructie van zijn werk duidelijk wordt: tegen de crisis de creativiteit. In deze verzameling van essays, reflecties en conversaties balanceert Vermeulen dan ook wonderwel tussen de kritische beschouwing en de vrije verbeelding, mediterend over hedendaagse kunst in de wereld van nu, pootjebadend in de vrije virtualiteit van morgen. ‘Soyez réalistes, demandez l’impossible !’, zo scandeerden de mei-achtenzestigers al. Maar, zo lijkt Vermeulen daar accuraat aan t…
