Kijk eens aan. De aankondiging van een megalomaan Picasso-jaar. Dan mag je, in het Musée Picasso, vijftig jaar na de dood van de meester, redelijkerwijze een evenement van formaat verwachten. Op zijn minst ergens een flits van het abrupte waarbij je zoals de Fransen zeggen ‘bouche bée’ staat, iets waar je vanuit het onbekende naar opkijkt. Een ontdekking uit het niets.
Maar al vlug neemt een andere oriëntatie de bovenhand. De trendy ijver om werken van kunstenaars ‘opnieuw uit te vinden’ door ze in designgevoelige decoratieve ruimten te plaatsen opent nog maar eens onze ogen voor het fatum van kunstwerken na de dood van de maker. Vreemd hoe de Engelse designer Paul Smith de vrije hand kreeg om vanuit zijn decoratief wereldje het werk van Picasso aan banden te leggen ten behoeve van zijn eigen commercieel imago. Hijzelf vindt het een ‘uni…
