De planten die ik in mijn bureau heb neergezet oriënteerden zich in een mum van tijd naar het raam. Onzichtbaar voor het blote oog draaiden ze hun bladeren zo dat ze optimaal het binnenvallende licht kunnen capteren. In een wereld waarin het artificiële steeds grotere delen van ons leven inpalmt, dreigen we soms te vergeten dat naast water, voedsel en lucht ook natuurlijk licht in sterke mate onze (mentale) gezondheid beïnvloedt. Wanneer, zoals nu, de herfst opnieuw zijn intrede doet, is het afnemende avondlicht altijd het eerste waar ik opnieuw aan moet wennen. Ik moet eraan denken wanneer Dirk Zoete mij tijdens een studiobezoek toevertrouwt dat hij zich aan de hand van zijn tekeningen kan herinneren hoe het weer en de lichtinval waren en in welke stemming hij verkeerde op de dag dat hij ze maakte. Het frivole imaginaire botanische unive…
In gesprek met Dirk Zoete
