De Duitse kunstenaar Julian Rosefeldt maakt films die door hun visuele stijl en ambitie niet moeten onderdoen voor sommige Hollywood-producties. Maar tegelijk ontmaskert hij vaak de illusie van film door ook de achterkant van het decor te onthullen of het maakproces in de verf te zetten. Met zijn alom bejubelde Manifesto, met een glansrol voor Cate Blanchett, haalde Rosefeldt de wereldpers. Voor die installatie kroop Blanchett in de huid van dertien verschillende personages – met elk een ander accent – die telkens een tekst voordragen uit een bekend manifest. En dat doen ze in een alledaagse setting die vaak botst met de revolutionaire taal van de manifesten. Zo draagt ze het dadaïstisch manifest voor tijdens een begrafenisrede of mompelt ze als oude bedelaar zinnen uit het communistisch manifest. Ook met zijn laatste werk, *…