Tot 2018 werkte Jef Geys aan één groot evolutief project waarin hij concepten, pedagogie en plastische experimenten liet samenvloeien. Hoe interdisciplinair ook, in de architectuur vond hij een dankbaar medium om zijn kritische houding te transformeren in een authentieke beeldtaal. Meer zelfs, als een anarchistische Constructivist 2.0 verzette hij de bakens van de kunst, de architectuur én de kritiek.
Als er één ding te zeggen valt over Jef Geys (1934-2018), dan is het wel dat hij niet voor één gat te vangen is. Zijn tijd ver vooruit maakte hij begin jaren 1970 al gendergevoelige sculpturen. Met objecten in hoogglanslak ging hij, tijdens de hoogdagen van de vrije seks, in tegen de reductie van de vrouw tot lustobject.
In 1964 pakte hij uit met zijn Kleurboek voor volwassenen met verrassende thema’s als ‘Vrouwen, Landk…
