De Kerselarekapel van Juliaan Lampens bekroont de Edelare. Vanuit Oudenaarde gaat het geleidelijk en – vergeleken met de doorsneepuist in de Vlaamse Ardennen – behoorlijk lang naar boven. Hier geen met modder besmeurde kasseien of smalle holle weg, maar een brede asfaltbaan. Er wordt wel eens beweerd dat het lessenaarsdak van de kapel een voortzetting van de helling vormt. Indien dat zo is, gebeurt dit niet zichtbaar, want de kapel verschuilt zich achter bomenrijen. Hier, op de top van de helling, had dit betonnen bouwsel met de elementaire vorm zich kunnen presenteren zoals de communistische monumenten die Jan Kempenaers jaren geleden systematisch gefotografeerd heeft: vrijstaand, de aandacht van heinde en verre op zich vestigend. Dat doet Lampens’ kapel juist niet.