Die middag, het was donderdag 2 december, waren we vertrokken vanuit Amsterdam om een goede vriendin in Brussel op te zoeken. De dag ervoor had ik een pakje uit New York ontvangen. Het kwam van Kirsten Weiner, de dochter van Lawrence Weiner. Met een boek dat ik kwijt was en een kaartje waarvan ik dacht dat Lawrence het geschreven had – ik herkende zijn handschrift meteen – en een dogtag, een metalen plaatje met een kettinkje voor om je nek, net zoals Amerikaanse soldaten in Vietnam vroeger hadden. Op de dogtag een tekst: STILL WATER PLACED UPON THE STREAM.
In Brussel zaten we in een restaurant op de Brandhoutkaai toen het appje kwam: Lawrence Weiner overleden. Ik voelde aan de dogtag om mijn nek die ik net die dag van hem en zijn dochter uit NYC had gekregen. Het kon bijna geen toeval zijn. En toch werd ik overvallen.
Een hele tijd gele…
