Als Kleine Kunstcollectioneur word ik in deze corona-tijden dubbel getroffen: enerzijds zijn alle galeries en musea dicht, zodat ik geen kunst kan gaan kijken. Anderzijds zijn alle bars en restaurants gesloten, zodat ik – buiten het dagelijkse tochtje naar kranten-, brood- en/of voedingszaak – noodgedwongen binnenshuis moet blijven.
Maar we maken van de nood een deugd: mijn eega en ik koken sinds de lockdown dagelijks ons eigen potje en kijken elke dag een halfuurtje kunst binnenshuis: met name naar één van de werken uit onze eigen Kleine Collectie.
Gisterenavond waren het gevulde paprika’s. Ik koos een grote, mooie paprika in de supermarkt, mijn vrouw maakte de vulling: gemengd gehakt, gekruid met zout, peper, nootmuskaat, lookpoeder, tijm en herbes de provence. Paprika’s doormidden gesneden, geblancheerd en gevuld, daarna de oven in: ondertussen kookte ik de rijst en maakte mijn eega een saus met gesnipperde ui, tomaten en paprikareepjes. Smaakte voortreffelijk.
Het kunstwerk dat we vervolgens met aandacht en liefde bekeken was een klein doekje (24 op 30 centimeter) van Jan Van Imschoot, uit 1995: het olie op doek heet ‘De Idealist’ en toont een man gekleed in wandelpak en met een rugzak op, die met de hulp van twee wandelstokken in een sneeuwlandschap op weg lijkt naar een kerstboom. Achter hem doemt een dreigend berglandschap op. Het fascinerende is dat alles vaal, grijs en vaag geschilderd is, behalve die kerstboom: die springt fris, vrolijk en groen in je oog. Een Van Imschoot als geen ander. Het was een van mijn eerste aankopen en maakt deel uit van een trio van kleine schilderijtjes, die bij elkaar hangen rond het thema ‘wandelen’.
Tot morgen.