Als Kleine Kunstcollectioneur schrijf ik elke dag dit rubriekje, zo lang de corona-quarantaine duurt. Trouwe lezers kennen het principe intussen al: omdat musea en galeries gesloten zijn, kunnen we geen kunst meer gaan kijken. Dus kijken we elke dag naar een ander werkje uit onze eigen Kleine Kunstcollectie. En omdat restaurants ook dicht zijn, moeten we alle dagen zelf eten maken. Dus laten we u mee genieten van onze goede, oude Vlaamse keuken.
Bij de groenteboer hadden ze er geen, maar in de supermarkt zag ik er plots twee liggen: savooikolen! Het is deze dagen geen weer om savooi te eten, maar ik kon het niet laten, zo lekker vind ik dat. Om savooi klaar te maken wordt in mijn traditionele kookboek gesuggereerd om de buitense bladeren er af te halen en de kool vervolgens in dunne reepjes te snijden, maar ik doe dat anders: ik haal inderdaad de ruwe schutbladeren er af, maar pel vervolgens blad na blad van de kool, om elk blad in stukjes te scheuren, waarbij ik de harde nerf overhoud om weg te gooien. Zo smaakt de savooi veel zachter.
Als de gesnipperde bladeren in een (grote) kookpot zitten doe ik er genoeg zout bij en laat de boel redelijk gaar koken. Vervolgens peper, muskaatnoot, boter en wat melk erbij en ten slotte een scheutje water met maizena (room kan ook lekker zijn). Ten slotte mixen, maar niet té veel, en opdienen met goed gebakken spek. Smaakte voortreffelijk.
Uit onze Kleine Kunstcollectie schuiven we vandaag graag het werk van Bert Danckaert naar voren. Bert is kunstfotograaf, docent, essayist, criticus en nog veel meer en dat verbaast me, want voor zijn fotowerk reist hij de hele wereld af, van Hong Kong naar Mexico City, van Shanghai naar Havana, van Antwerpen naar Boedapest en nog veel meer. Wat doet hij in al die steden? Uren-, dagenlang rondslenteren met de digitale camera om de nek en trottoirs, muren en straatmeubilair fotograferen! Vooral muren die gemetst, geschilderd, bewerkt en/of beschadigd werden door onzichtbare mensenhanden, want op haast geen enkele foto in zijn oeuvre is ook maar een mens te zien. En zo maakte Danckaert beklijvende reeksen als Make Sense!, Simple Present, Horizon en andere, die de lege-mensen-wereld tonen en schreef hij zelfs het boekje The Extras over zijn soms hilarische belevenissen als figurant in een Bollywood-film.
In onze Kleine Kunstcollectie zitten drie werkjes van hem, twee uit de reeks ‘Make Sense!’ en een groter uit de reeks ‘Horizon’, gemaakt in 2014 in de Chinese stad Guangzhou, het vroegere Kanton. De werken hangen naast elkaar op één en dezelfde muur in ons bescheiden stulpje en tonen dus… muren. Banaal op het eerste gezicht, maar als je de beelden laag na laag afpelt, zoals de bladeren van een kool, krijgen de foto’s een ongelooflijke diepgang, een sfeer van geluidloosheid en solitude. Ik kijk er elke dag naar, zeker in deze tijden waar een mens de muren oploopt.
Tot morgen.