De Nederlandse Katja Mater (1979) concentreert zich op de poëzie van onzichtbare concepten zoals licht en temporaliteit, en onderzoekt hoe deze zich aan ons kunnen voordoen. Ingebeelde ‘ruimtes’ worden tastbaar gemaakt door middel van installaties, fotografie en film. Mater werd door het Antwerpse Fotomuseum gevraagd een collectiepresentatie samen te stellen en zo haar specifieke manier van kijken te delen met de museumbezoekers.
De titel No Longer Not Yet roept associaties op met filosofische en fenomenologische bespiegelingen over het heden als ongrijpbare tussenruimte, zoals te vinden bij Henri Bergsons concept van durée of Roland Barthes’ idee van punctum in de fotografie — dat eigenlijk ondefinieerbare moment waarop een beeld je raakt en tegelijk verwijst naar een tijd die voorbij is. De grenzen van didactiek, historiek en art…
