De Amerikaanse kunstenaar Alexis Blake (1981) is geen kunstenaar die het van het geniale gebaar moet of wil hebben. Haar werk steunt op grondige research van instituties en geschiedenissen. De rode draad daarin is de vraag hoe onderdrukking van vrouwen niet enkel neerslaat in afbeeldingen van hun lichamen, maar ook in dat lichaam zelf zijn sporen nalaat. Door dat zichtbaar te maken, wil ze de status quo daarrond doorbreken en vrouwen een eigen plek geven. Het resulteert in werken van diverse aard, waaronder films, silk-screens en publicaties, maar de kern ervan is steeds een choreografie van lichamen als een performance in een specifieke (museum)ruimte. In 2021 leverde dat haar de Nederlandse Prix de Rome op. Een kleine wandeling door het oeuvre, met de kunstenaar als gids.
Blake verdiepte zich in tal van domeinen voo…
