Een portretcyclus van hedendaagse vrouwelijke performancekunstenaars die de mainstream picturale orde uitdagen en de bestaande perceptiekaders in vraag stellen. In deze vierde aflevering laat Kasia Tórz ons kennismaken met de door Marlene Monteiro Freitas gecreëerde toneelwerelden. Ze spreekt tot ons in een poëtische taal van radicale tegenstellingen, waarin een intense lichamelijke aanwezigheid en het plezier van transformatie nadrukkelijk aanwezig zijn.
Ik wist zeker dat ik het me had ingebeeld.
In een glazen box, niet groter dan een kleine kiosk, zie ik een dansend lichaam zonder hoofd. Maar het punt dat het einde van de ruggengraat markeert, is in feite een knop op een kepie, een pet die lijkt op een accessoire dat toebehoort aan een koloniale gendarme. De met rekwisieten uitgeruste kubus — een stoeltje, een emme…
