Met Delirious New York schreef Rem Koolhaas een boek over architectuur dat in geen tijd – en terecht – een mythische status kreeg. ‘Manhattan,’ zo schreef Koolhaas, ‘is the 20th century’s Rosetta Stone... occupied by architectural mutations (Central Park, the Skyscraper), utopian fragments (Rockefeller Center, the U.N. Building), and irrational phenomena (Radio City Music Hall).’
Het succes van het boek heeft veel te maken met Koolhaas’ opleiding als scenarioschrijver. Maar het is niet het minst ook te danken aan de ondertitel: A Retroactive Manifesto for Manhattan.
Kijken naar New York en op basis van bouwwerken een retroactief manifest afleiden, is een uitdagend procedé. Het gaat verder dan de architectuur onderwerpen aan een analyse. In de lezing van het gebouwde schuilt immers altijd een visie op wat de architectuur zou…
Paris Impasse
