De wereld van ‘kunst en wetenschap’, als onderdeel van de kunstwereld, zou gemakkelijk wegglippen van die artistieke wortels, ware het niet voor kunstenaars zoals de in Brussel wonende Pakistaans-Amerikaanse Haseeb Ahmed (1985). Zijn kunst herinnert ons eraan dat metaforisch denken een noodzakelijke voorwaarde is voor esthetische verkenning van eender welk onderwerp, ook van de wetenschap, waar taal eerder gebonden is aan precisie dan aan poëtische vormen.
Ahmeds werk draait vaak rond één onderwerp, met name wind, en onlangs ook de farmaceutische vervuiling van waterwegen. Zijn sculpturen, installaties, tekeningen en publieke programma’s zijn als een compositie voor een orkest; een hoofdthema wordt uitgewerkt in een samenspel van vele elementen tegelijk, waaronder hedendaagse technologie, historische feiten, mythologi…
