Ik ontmoet Ruth van Haren Noman (Neerpelt, 1975) in haar lichte, sfeervolle atelier dat iets van een werkplek en huiskamer in één heeft. De wanden van de grote kamer zijn behangen met schilderijen van organische vormen en tekens, wonderlijke constellaties, soms met herkenbare elementen, in ingetogen kleuren. Op tafeltjes en vensterbanken liggen combinaties van kleine voorwerpen als suggestieve prikkels die een surrealistische droom evoceren. We praten over haar artistieke afkomst, haar omzwervingen, haar tijdelijke afstand van de kunstwereld — en hoe ze uiteindelijk haar plek vond, bij het schilderen.
ER:
(Els Roelandt) Je atelier bevindt zich hier in het centrum van Gent. Welke bestemming had dit gebouw oorspronkelijk?
RHN:
(Ruth van Haren Noman) Na een brand in mijn vorige ateliergebouw in een begijnhof, kreeg ik de gelegenheid om d…
