Toen de wereld begin 2020 dichtging, leidde dat tot een opstoot van creativiteit, ook in de galeriewereld. Raamkunst — het louter tonen van kunstwerken achter glas zonder dat er een bezoek aan een fysieke ruimte bij komt kijken —, een presentatievorm die tot op dat moment in het kunstenveld een bescheiden plaats innam, maakte opgang. Nu, vier jaar later, blijkt de kunstvitrine een blijver. Wie zijn de mensen achter deze initiatieven? Wie en wat willen ze ermee bereiken? En ook: hebben we, naast onze musea, artist-run spaces en klassieke galeries, nood aan nieuwe toonplekken?
Kunst tonen achter een raam op een plaats waar mensen voorbijlopen en -fietsen, het is niet nieuw, en het dateert al van lang voor de pandemie. Zo hebben de meeste commerciële galeries een etalage als blikvanger. Het is een manier om de link tussen buiten en binnen t…
