Ik ben een lentekind. De lange donkere winterse dagen zijn niet aan mij besteed. De optelsom van mutsen, sjaals, dikke jassen, grijze luchten, gure wind en korte dagen maakt in mij een onbestemd melancholisch verlangen los. Kerstverlichting noch champagne kunnen hieraan verhelpen. Arvo Pärt, Barbara en Mercedes Sosa blijken ideale muzikale compagnons om mijn stemming van de juiste soundtrack te voorzien. Todo Cambia zingt la Sosa, soms een ganse dag ‘on repeat’: alles verandert. En neen, ik geneer mij niet om toe te geven dat ik daar een duchtige traan bij kan plengen, zomaar, omdat het oplucht. Ik maak mezelf dan wijs dat het komt omdat ik het ouder worden slecht verteer. In een gesprek met de meer dan twintig jaar jongere Shervin/e Sheikh Rezaei besefte ik dat het niets met leeftijd te maken heeft. No, no, no to nostalgia, zo schrijft …
