Begin december kwam het nieuws binnen dat de prestigieuze Turner Prize dit jaar niet naar één genomineerde maar naar alle vier samen ging. De vier kunstenaars (Lawrence Abu Hamdan, Helen Cammock, Oscar Murillo en Tai Shani) sloten de rangen en vroegen de jury hen gezamenlijk te belonen. Daar kwamen positieve en negatieve reacties op: volgens sommigen zou de prijs zichzelf op deze manier in de toekomst overbodig maken.
Is dit de zoveelste gecontesteerde editie van de Turner Prize, of is er meer aan de hand? Het viertal zelf gaf aan een statement te willen maken ‘vóór gemeenschappelijkheid, veelvormigheid en solidariteit in de kunst en in de samenleving.’ Het lijkt een oproep om in deze woelige tijden van oprukkend individualisme en het verlies van een gemeenschapsgevoel de organisatie achter de prijs te doen nadenken o…
