Kunstenaars die een eigen museum krijgen, zo zijn er maar weinig in België. Roger Raveel (1921–2013) opperde zelf het idee om een museum voor zijn werk te laten bouwen. Op een boogscheut van zijn huis, in zijn geboortedorp Machelen-aan-de-Leie, werd het museumgebouw, een ontwerp van architect Stéphane Beel, in 1999 geopend. De kunstenaar selecteerde zelf de collectie van ruim achthonderd werken. Toen hij nog leefde, kon je hem op openingen zien glunderen. Nu wordt de 25ste verjaardag van het Roger Raveel Museum gevierd met verschillende expo’s, tot het in februari 2025 sluit voor renovatie.
Het feestjaar is van start gegaan met Zulma. Muze en manager, een expo gemaakt door gastcurator Carlos Alleene. Schilderijen, tekeningen, fotomateriaal en een catalogus zetten de vrouw achter de kunstenaar in de schijnwerpers. Want zonder Zulma geen Raveel, zonder Zulma geen museum. In 1948 huwde Raveel met zijn buurmeisje Zulma De Nijs. Ze was alles voor hem tot ze in 2009 op 96-jarige leeftijd overleed. Al die jaren duikt ze op in zijn werk.
De centrale feestexpo Roger Raveel. De essentie werd gecureerd door museumdirecteur Melanie Deboutte. Hier wordt ingezoomd op de essentie van zijn schilderkunst, grotendeels met werk uit de collectie en min of meer chronologisch vanaf de vroege schilderijen en de scherpstelling van zijn Nieuwe Visie. Raveel staat bekend als de honkvaste kunstenaar die zijn omgeving schilderde. Hij verdient internationale erkenning. Typerend voor zijn werk zijn het verfrissende kleurgebruik, de vermenging met abstractie, het witte vierkant, ingelaste spiegels en voorwerpen zoals een kooi met een levende duif of twee kanaries erin. Raveel wou het schilderij laten uitvloeien in de werkelijkheid. Soms voerde hij een actie uit: zin van het zinloze is een beschilderde kleerkast met fietswielen eronder gemonteerd die hij op 10 mei 1990 voortduwde in Brussel ter herdenking van de uitbraak van WO II. Op allerhande manieren een frisse blik werpen op het oeuvre is een belangrijke taak voor een monografisch museum: Melanie Deboutte is er goed in, net zoals haar voorganger Piet Coessens.
