Winkelketens mogen blijven draaien terwijl musea de deuren moeten sluiten, het is een vaak gehoord verwijt onder kunstliefhebbers. In Antwerpen zou deze zaterdag de Antwerp Art Nocturne plaatsvinden, een lightversie van het Antwerp Art Weekend dat eveneens op de valreep is afgelast om de intussen welbekende redenen. Een omvangrijk en ambitieus programma valt daarmee grotendeels in het water, maar gelukkig mogen de galeries vooralsnog open blijven. Wie vandaag nog kunst in het echt wil zien kan dus daar terecht, en neemt uiteraard alle richtlijnen in acht. Met een lockdown op de loer is dit misschien ook de laatste kans. Wij doen alvast een greep uit het aanbod.
PLUS-ONE Gallery (Zuid)
Filip Vervaet (1977) blijft zodanig consequent aan een belangwekkend oeuvre timmeren dat het inmiddels niet meer weg te denken is. Zijn soloshow is een ensemble van werken dat met een fenomenologische finesse inspeelt op zowel de bezoeker als elkaar, en soberheid completeert met een psychedelische toets. Vervaet staat duidelijk op scherp, en dat is reden te meer om af te zakken naar het Antwerpse Nieuw Zuid.
Micheline Szwajcer (Zuid)
Een groepstentoonstelling met straffe namen van kunstenaars, die al enige tijd met verve vertegenwoordigd worden door een grande dame van de Belgische galeriewereld. Veel meer dient hier niet over gezegd te worden. Verwacht werken te zien van David Claerbout, François Curlet, Anne Daems, Daan van Golden, Jos de Gruyter & Harald Thys en Ann Veronica Janssens.
Fred & Ferry (centrum)
Neen, geen hip modemerk, wél een nieuwkomer in het Antwerpse galeriecircuit met kunstenaar/curator Frederik Vergaert en verzamelaar Ferry Saris aan het roer. Beiden delen de ambitie om de jonge kunstenaars uit hun stal absoluut centraal te stellen in hun werking. Comme il faut, quoi. Na een eerste expo van Antoine Waterkeyn volgt nu de Nederlandse Zoro Feigl (1983), een nog steeds rijzende ster aan het firmament. Een publiekslieveling ook, en eens je zijn betoverende kinetische creaties bekijkt zal je dat des te beter begrijpen.
DMW Gallery (Borgerhout)
Wie het werk van de jonge Dries Segers (1990) kent, weet dat fotografie niet zonder meer de lading dekt. Zijn media-archeologische interesse leidt tot subtiele, poëtische beelden die ook uit materieel oogpunt de kijker in vervoering weten te brengen. In DMW voegt hij daar nu nog iets aan toe: symbolen die met laser in het hout van de kader gegraveerd worden. Nog nooit nagedacht over de politieke betekenis van bomen? Bezoek dan No Road to Hotel Bellevue, perfect te combineren met Zeno X om de hoek.
Zeno X Gallery (Borgerhout)
Je kan er haast niet omheen: de langverwachte - en eerder uitgestelde - solo van de Gentse grootmeester Michaël Borremans. Een tentoonstelling met recente werken over kegels, of tenminste: textielen patronen daarvan die ook dienst doen als kostuums. Hoe dat weer schilderkunstig naar doek wordt vertaald, dát krijgt u enkel in de galerie te zien. De titel Coloured Cones wekt alvast geen vermoeden van de witte, kegelvormige kappen die elders in de schilderkunst voor veel onnodige ophef zorgden. Verder bij Zeno X ook heel ander werk van Patrick Van Caeckenbergh, een eigenzinnig kunstenaar die artistieke speelsheid combineert met een filosofische diepzinnigheid.
Annie Gentils Gallery (Berchem)
Verticality markeert een opzienbarend nieuw hoofdstuk in het oeuvre van Wesley Meuris (1977). Zijn soloshow bij Annie Gentils vertrekt van wat tot ieders verbeelding spreekt: de verruimde blik die we vandaag vanuit de ruimte op onszelf werpen via techologisch-wetenschappelijke apparatuur. Met de materiaalkundige precisie die zijn werk zo eigen is, weet Meuris die fascinatie fijntjes terug op mensenmaat te brengen. Net als in zijn eerder werk blijkt het namelijk een kwestie van schaal: via tekeningen, sculpturen en diagrammen formuleert de kunstenaar een intrigerend antwoord op de aloude vraag naar onze plaats op deze wereld - en daarbuiten.
Axel Vervoordt Gallery (Wijnegem)
Als je de - veeleer relatieve - drukte van de stad wil vermijden kan steeds terecht in de Kanaalsite te Wijnegem, waar Boris Vervoordt zijn wereldvermaarde galerie runt in een uniek architecturaal kader. Je stapt er niet alleen een andere ruimte binnen maar ook de tijd beleef je er anders. Sinds vorige week loopt er een nieuwe tentoonstelling met ingetogen, uitgepuurd werk van de prominente Koreaanse kunstenaar Yun Hyong-keun, van wie vorig jaar nog werk getoond werd in het Venetiaanse Palazzo Fortuny. Ook landgenote Kimsooja toont een aantal werken bij Vervoordt, met een meer uitgesproken conceptuele signatuur.