Bij de start van het artistieke seizoen komen tientallen galeries met nieuwe, bruisende tentoonstellingen. Ook in Antwerpen valt er heel wat te beleven. Wij lichten zeven niet te missen expo’s uit: vaste waarden, jong artistiek geweld en een jarige.
Mark Manders, Zeno X
‘De mooiste galerietentoonstelling die ik de laatste jaren heb gezien: evenwichtig, onderbouwd, doordacht, sober, poëtisch, bevreemdend’. Zo beschreef Marc Ruyters onlangs in HART de nieuwe tentoonstelling van Mark Manders. De expo bij Zeno X viert de 28-jarige samenwerking tussen de kunstenaar en de galerie. We krijgen een uitgebreid overzicht te zien van Manders’ praktijk, die bestaat uit installaties, sculpturen, werken op papier en tekeningen. De kunstenaar gebruikt archetypische vormen en herkenbare materialen zoals klei, staal en hout, waadoor zijn beeldtaal tijdloos en universeel oogt. Van zijn langdurige project All Existing Words toont hij enkele installaties, schilderijen en sculpturen. In die werken integreert Manders zelfgemaakte kranten die alle woorden uit de Engelse taal bevatten, in willekeurige volgorde. Hij voegt ook groene en blauwe kleuren toe, omdat die volgens hem ‘niet via de taal te vatten zijn’. Het is zowat de eerste tentoonstelling waarin Manders kleuren toelaat die niet eigen zijn aan het materiaal.
Mark Manders, tot 15 oktober 2022, Zeno X Gallery, www.zeno-x.com
Moataz Alqaissy, Geukens & De Vil
Moataz Alqaissy werd geboren in Irak en woont en werkt in België. In zijn werk onderzoekt hij de manier waarop plaats het lichaam beïnvloedt en andersom. Hij gebruikt huishoudmaterialen zoals muur- of houtverf, draden, binddraadjes, vulmiddelen of gerecycleerde flarden van ouder werk en verwerkt die op een drager, die zelf bestaat uit op elkaar gelijmde doeken van linnen, katoen, of zelfs zeildoeken. Alqaissy laat zich inspireren door schilders als Sam Gilliam, Simon Callery of Anselm Kiefer, maar evengoed door oude beschavingen, antiquiteiten en door zijn herinneringen aan zijn jeugd en adolescentie in Bagdad. Just a little Pinprick is zijn eerste solotentoonstelling bij Geukens & De Vil.
Moataz Alqaissy, Just a little Pinprick, tot 1 oktober 2022, Geukens & De Vil, Antwerpen, www.geukensdevil.com
Matt Mullican, Micheline Szwajcer
De uitdrukkingsvormen van Matt Mullican variëren van sculpturen, tekeningen, collages, lichtbakken en computeranimatie tot glaswerk, textiel, video’s en performance. Mullican onderzoekt de rol van kunst voor individu en maatschappij. Hij streeft ernaar de wereldorde een structuur te geven. In de afgelopen dertig jaar heeft hij daarvoor een persoonlijke kosmologie ontwikkeld met vijf kleuren voor vijf verschillende ‘werelden’: groen voor de wereld van de pure materie, blauw voor die van de objecten, geel voor de scheppende krachten of de kunsten, zwart of wit voor de tekens en begrippen en rood voor de subjectieve wereld. Mullican pretendeert niet om dichter bij een absolute waarheid te komen, maar legt de werkelijkheid bloot als een product van de verbeelding. Op 16 september opent zijn vierde solotentoonstelling bij Micheline Szwajcer. Daarin presenteert hij onder meer een zeildoek met pictogrammen in zijn gekende kleurencodes en enkele meterslange schilderijen geïnspireerd op collages van stripfiguren.
Matt Mullican, tot 12 november 2022, Gallery Micheline Szwajcer, Antwerpen, www.gms.be
Antoine Waterkeyn, Fred & Ferry
Bij Fred & Ferry stelt Antoine Waterkeyn een nieuwe reeks werken voor: Ein bisschen Goethe, ein bisschen Bonaparte. Hij vertrekt voor die reeks vanuit een collectie chromo-reclameplaatjes van bouillon-merk Liebig, die hij als kind van zijn grootouders kreeg en daarna zelf vervolledigde. De chromo’s werden verdeeld tussen 1872 en 1975 en vormden samen een encyclopedie, zij het erg westers en patriarchaal. Waterkeyn scande de plaatjes in op hoge resolutie, bewerkte ze digitaal en maakte er collages mee. Vervolgens printte hij de digitale schilderijen rechtstreeks op dibond om ze daarna te beschilderen met dikke lagen iriserende verf. Tegenover de schilderijen staan ladders die de kunstenaar verzamelde uit het gebouw waar hij zijn atelier heeft. De reeksen van Waterkeyn zijn immersief en meerlagig. Ze zijn niet in één eenvoudige oogopslag waar te nemen, letterlijk en figuurlijk.
Antoine Waterkeyn, Ein bißchen Goethe, ein bißchen Bonaparte, tot 1 oktober 2022, Fred & Ferry, Antwerpen, www.fredferry.com
Luc Deleu & T.O.P. office, Keteleer Gallery
Keteleer Gallery presenteert Darling Neo-Nature, een solotentoonstelling van architect-kunstenaar Luc Deleu & T.O.P. office, zijn studio voor urbanisme en architectuur. Neo-Nature is een vroege fotoreeks van de oude en volledig door natuur overwoekerde cementfabriek in Ravels, een Kempense gemeente tegen de Nederlandse grens. Mogelijk een verbeelding van wat Deleu 'vrije ruimte' noemt, een invulling van ruimte waarbij mens, natuur en dier gelijkwaardige bewoners op aarde zijn en niemand de ander onderdrukt. Deleu maakte de reeks in de jaren 1980 samen met fotograaf Bernd Urban. Toen ontwikkelde hij zijn visionaire ideeën over het omgaan met ruimte op een ecologisch verantwoorde manier. Die ideeën werkte hij stelselmatig verder uit en dat culmineert in de presentatie van Darling, het zogenaamde sluitstuk van vijftig jaar denken over stad en architectuur. Samen met zijn team ontwikkelde Deleu een digitaal model dat bestaat uit verschillende types van steden, zoals een historische stad, een lijnstad of een rasterstad. Het 3D-model wordt in Keteleer getoond in de vorm van maquettes en tekeningen, maar kan virtueel door iedereen gebruikt worden en dient om infrastructuur op macroniveau te optimaliseren. De reële foto’s van een ruïne-achtig tafereel tegenover een hypercomplex stadsmodel: het zijn twee belangrijke uitersten van Deleu’s consistente, maatschappelijk geëngageerde praktijk. Meer over deze tentoonstelling lees je in dit artikel.
Luc Deleu & T.O.P. office, Darling Neo-Nature, tot 15 oktober 2022, Keteleer Gallery, Antwerpen, www.keteleer.com
15 jaar Base-Alpha Gallery
Base-Alpha Gallery bestaat 15 jaar! Dat wordt gevierd met een archieftentoonstelling die de toepasselijke titel kreeg: Time Flies When You’re Having Fun. We verwachten werk van de kunstenaars van het huis, Lieven Segers, Michèle Matyn en Nadia Naveau, maar ongetwijfeld zitten er ook verrassingen tussen. Bart Vanderbiesen richtte Base-Alpha Gallery op in 2007 als een plek die jonge Belgische en internationale kunstenaars promoot, steeds met een focus op subversieve en vooruitstrevende kunst. Vanderbiesen, ondertussen ook gekend als drijvende kracht achter Antwerp Art, zet de verjaardag in met een feestelijke opening op donderdag 15 september.
Time Flies When You’re Having Fun – 15 Years Base-Alpha Gallery, tot 29 oktober 2022, Base-Alpha Gallery, Antwerpen, www.basealphagallery.be
Sietske Van Aerde, Ponti
Ze ontwierp al extravagante kostuums en decors voor Benjamin Abel Meirhaeghe. In de tentoonstelling Cephalopoda in Ponti presenteert Sietske Van Aerde nu ook beeldend werk. Met slierten van plasticine, stopverf en olieverf creëert ze exuberante taferelen van inktvissen die krioelen rond een visnet of een mannenhoofd dat wordt opgediend aan een tafel vol gulzige vrouwen. Van Aerde haalde inspiratie bij het absurde Italiaanse kookboek Puglia in cucina en refereert aan Bijbelverhalen zoals dat van Judith en Holofernes. Haar werken baden in kleur, zinnelijkheid en humor. Zo stonden er tijdens de openingsperformance gedekte tafels met oesters en inktvisrisotto, samen met vijf smakelijke, levende hoofden.
Sietske Van Aerde, Cephalopoda, tot 8 oktober 2022, Ponti, Antwerpen, www.pontispace.com