‘WE NEVER SAID YOU WOULD BE FAMOUS’
Masterstudenten Fotografie van KASKA stellen tentoon tijdens eerste Antwerp Art Weekend.
Fotograaf tijdens Armageddon?
In Vlaanderen studeren elk jaar honderden studenten af die het willen maken in de wereld van de beeldende kunst. Cijfers tonen aan dat slechts een klein percentage hiervan na tien jaar nog artistiek actief is, laat staan een inkomen kan genereren van zijn of haar kunst. Ook volgens recente cijfers kampt het Hoger Kunstonderwijs met dalende inschrijvingen ten gevolge van de onzekere toekomst. De crisis en het huidige politieke klimaat hebben er voor gezorgd dat de cultuursector zware klappen krijgt. In navolging van Nederland, gaat ook bij ons de cultuurkraan dicht en wordt een vergrootglas gehouden op iedere mogelijke return als enige parameter voor relevante kunst.
Daar sta je dan als jonge beeldenmaker die vier jaar geleden vrolijk fluitend de academie binnenstapte, vol romantische dromen het tot kunstenaar te schoppen. Het is ondertussen een uitgespuwd ras, lui gespuis en linkse hobbyisten die met immer geopende hand alleen maar van de samenleving profiteren.
En dat terwijl de wereld in brand staat; verteerd door religieuze twisten, met risicospeculanten die ons geld vergokken, overbevolkt of door Ebola verteerd en met door de opwarmende aarde geflipte seizoenen.
Je zal maar fotograaf zijn tijdens Armageddon. Geen enkel medium is zo verbonden met de echte wereld dan de fotografie. Maar die werkelijkheid is zo versmachtend ingewikkeld geworden dat ze haast niet te fotograferen valt. Bovendien wordt alles toch al in beeld gebracht: is het niet door surveillancecamera’s, dan wel door smartphonedragers op weg naar een volgende selfie.
De negen jonge beeldenmakers in de tentoonstelling ‘We Never Said You Would Be Famous’ zijn zich terdege bewust van de complexiteit van vandaag. Zij weten dat eenduidige verhalen te makkelijke slogans zijn, zoals we die dagelijks door politieke demagogen te horen krijgen. Wat deze negen fotografen brengen, zijn uiterst persoonlijke interpretaties van grote en kleine dingen. Van sociale problemen tot fantasieën of reconstructies van een verleden. Soms met een engagement naar de wereld, dan weer vanuit hun eigen onzekere positie. En vooral omdat ze zin hebben om beelden te maken, om zich beeldend dingen af te vragen. Zonder zicht op succes of roem, laat staan return. Gewoon omdat de noodzaak er is in dialoog te treden met wat er is.
Bert DANCKAERT
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
