Carole Vanderlinden beoefent klassieke genres als landschap, stilleven en portret, maar haar invulling ervan is heel onorthodox. Ze werkt niet in reeksen of herhalingen, eerder werkt ze aan meerdere genres tegelijk. Deze manier van werken weerspiegelt zich in de presentatie van haar werk, waarbij ze ook alle genres door elkaar haspelt. In ‘Creole & Vanity’ bouwde ze een spannende dialoog op tussen recent en iets ouder werk. Haar schilderijen gedragen zich als uiteenlopende facetten in een beeldinstallatie. En toch is elk werk ook een intrigerende wereld op zichzelf. In het beeldvlak verschijnen verrassende kleuren, lijnen en abstracte vormencombinaties die in alle richtingen uitdeinen: een spectrum verkennend tussen ultieme stilstand (‘een stil leven’, zoals in ‘Sintra’(2014) – op elkaar gestapelde groene vlakken die refereren aan de kolommen van Brancusi) en ultieme snelle beweging zoals in ‘Etoile’ (2010) – een explosie van blauwe lichtstralen tegen een zwarte achtergrond, die herinnert aan een oerknal.
Isabelle De Baets
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
