In Connecting, de nieuwe tentoonstelling bij KANAL, wordt de afstand tussen de snelle ontwikkeling van de digitale wereld en de aftakeling van de fysieke en sociale band tussen mens en natuur bevestigd. De expo, gecureerd door Bas Hendrikx en Barbara Cueto met werken van Korakrit Arunanondchai & Alex Gvojic, Zach Blas, Ian Cheng, het collectief Keiken, Eva L’Hoest, Tabita Rezaire en Natasha Tontey, toont een reeks sculpturen, games, video-installaties en machines die de relatie tussen de digitale en de fysieke wereld voor ons blootlegt. De kunstenaars zoeken in hun werk de grenzen en potenties op van menselijke en niet-menselijke relaties. Zo tonen ze o.a. de onafhankelijkheid van machines ten opzichte van hun organische makers en hoe ondanks onze verschillen digitale en organische entiteiten verbindingen aangaan met elkaar. Er heerst in elk werk een drang om het spel te laten leven, voorbij een menselijke aandrijving, het is de wens van een 21ste-eeuwse Pygmalion die niet verliefd is op zijn werk, maar wil toekijken hoe zijn werk hem vernietigt en overbodig maakt, hoe het digitale ons overwint.
Het is een indrukwekkende tentoonstelling, de beelden en installaties zijn precies en levendig afgewerkt zodat je ze beleeft alsof je er middenin zit, als in een gemixte videoclip van Gorillaz, Daft Punk of Lil Nas X. We voelen ons verwant met deze machines, ze kennen ons door en door. Ze hebben ook iets onheilspellends, ze voorspellen ons einde. De machines maken een fatale, liefdevolle, maar in zijn diepste kern totaal onverschillige connectie met de toeschouwer. De tentoonstelling nodigt uit om je te verbinden met deze niet-menselijke entiteiten door het gebruik van hoofdtelefoons, controllers of een paar comfortabele ligzetels, maar ze belooft niets, de wereld wordt zo rijk of zo arm als je zelf wil, de machines draaien gewoon door.
