De Nederlandse popart-kunstenaar Daan van Golden (1936-2017) overleed twee jaar geleden. Zijn Belgische galerie, Micheline Szwajcer in Antwerpen, toont nu een tiental werken van hem. Van Golden had een heel eigen visie op de popart die het duidelijkst naar voor komt in zijn bekendste werken: schilderijen van motieven van zakdoeken, inpakpapier en tafellakens. Jammer genoeg is géén van die werken in de tentoonstelling te bekijken.
In Nederland werd Van Goldens terecht bejubeld: hij won belangrijke prijzen en vertegenwoordigde zijn land op de Biënnale van Venetië in 1999. Bij ons toonde o.m. Wiels zijn werk. De kunstenaar deed overigens veel meer dan huishoudtextiel naschilderen. Voor de manifestatie Century ’87 kleurde hij het grind van de Hortus Botanicus in Amsterdam felblauw, een spectaculair effect (het lijkt wel alsof er water doorheen de planten slingert) dat in zes kleurrijke foto’s getoond wordt: ‘Agua Azul’ (1987-2019). Een veel grotere, duistere foto van een standbeeld uit dezelfde reeks is in 2007 nog zelf door Van Golden gerealiseerd.
Er hangen in de galerie ook twee quasi identieke werken, enkel verschillend qua formaat. Ze heten allebei ‘Study H.M.’ en dateren uit 2002. ‘H.M.’ refereert natuurlijk naar Henri Matisse en dan vooral naar diens grote knipselwerk ‘De Parkiet en de zeemeermin’ (1952) in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Het silhouet van de parkiet fascineerde Van Golden die het motief herhaaldelijk in zijn werk gebruikte, net als de silhouetten van o.m. Mozart en Brigitte Bardot.
In zijn experimenten ging het Van Golden vaak om een reflectie over wat een voorstelling eigenlijk is. Zo ook in ‘Tokyo/Dijon’. Dit werk dat bestaat uit een smalle strook behangpapier met roosjes waarop een kadertje prijkt voorzien van een grote dia waar je doorheen kan kijken. Maar op die dia staan perspectieflijnen afgebeeld, zodat het lijkt alsof je erdoor naar een kamer vol behang kijkt. ‘Tokyo/Dijon’ illustreert de veelzijdigheid van Van Goldens aanpak die de popart ver oversteeg.
In de tentoonstelling blijft echter vrij weinig van die veelzijdigheid van Van Golden over. De tien hier getoonde werken komen uit slechts drie verschillende reeksen: naast ‘Tokyo/Dijon’ zijn dat ‘Agua Azul’ en ‘Study H.M.’, telkens in twee formaten. De tentoonstelling doet daarom wat denken aan de uitverkoop van het werk van een recent gestorven kunstenaar: als postume hommage aan Van Golden is hij té beperkt.