Een grote roze vlek, die naar gelang van de stand van de zon nu eens donker kleurt, dan bijna fluo oplicht. Ze verscheen recent aan de buitenmuur van de voormalige Hayes Lemmerz fabriek In Hoboken dankzij een interventie van Daems van Remoortere.
Het kunstenaarsduo, bestaande uit Lena Daems (1988) en Frederik van Remoortere (1986), maakte in de zo typische fabrieksmuur uit metalen gegolfde platen een enorme insnede waarin ze roze gespoten lamellen installeerden. After Hours is een ode aan Gordon Matta Clark, die cut-outs maakte in verlaten panden – o.a. in Antwerpen waar hij het project Office Baroque uitvoerde.
De verschillende achtergronden die de twee hebben – Lena Daems studeerde fotografie en Frederik van Remoortere In Situ aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen – vloeien in hun werk naadloos samen. Het maakte dat ze in hun projecten een grote aandacht hebben voor ruimte, licht en tijd. Ze opereren niet zelden in de publieke ruimte of in ieder geval buiten de context van de klassieke white cube en werken bijvoorbeeld met projecties en andere aan licht gerelateerde media. Zo lieten ze in De Studio in Antwerpen een lichtbron verticaal heen en weer bewegen door openingen in vloer en plafond die ze er voorzien hadden.
Een thema dat daarbij vaker terugkeert is de relatie tussen de publieke en de private sfeer en de vraag die zich daarbij aandient, hoe ons gedrag verandert naar gelang we ons tussen de twee bewegen. Hun werk track tracy bijvoorbeeld is een door AI gestuurde spot die buiten geïnstalleerd de voorbijgangers volgt en er een choreografie mee uitvoert. After Hours ligt in het verlengde van blinds, een werk dat de twee in 2018 maakten en toonden in hun galerie Callewaert Vanlangendonck: een hangende cirkelvorm opgebouwd uit glazen lamellen. Ook hier duikt weer het spanningsveld op tussen de veilige cocon waarin we ons binnen bevinden en de publieke ruimte daarbuiten. Ramen maken zicht daarop mogelijk, maar leggen tegelijk de private ruimte voor een stuk bloot. Lamellen vormen een barrière maar als ze van glas zijn dan weer veel minder.
Destijds lag de nadruk misschien in de eerste plaats op het object zelf, in Hoboken spelen vooral ook de ruimte en de tijd – die met op- en ondergaan van de zon verstrijkt – een rol. De vorm is geen cirkel dit keer maar een soort van eclips, die ontstaat op het snijvlak van twee elkaar overlappende cirkels. De installatie hangt daar, veranderend van kleur naar gelang de intensiteit van de zon, hoog in de lucht en wordt weerspiegeld in de ruiten van tegenoverliggende panden. Maar vooral binnenin het pand (jammer genoeg niet standaard te bezoeken) laat het werk zich in al zijn poëtische kracht ontdekken. Hier veranderen kleur en licht heel direct naargelang de stand van de zon, waar After Hours als het ware metafoor voor staat. De lamellen werpen schaduwen over elkaar heen en afhankelijk van je afstand tot de roze eclips lijken ze zich te openen, of juist te sluiten. Het spel met binnen en buiten en de connectie tussen de twee is hier compleet.
Binnenkort is meer werk van Daems van Remoortere te zien in Antwerpen. Van 6 mei tot 26 juni hebben de twee een solo Are we movin’ too slow? bij Callewaert Vanlangendonck Gallery en tijdens het Antwerp Art Weekend stellen zijn hun installatie Ballooning a House – een projectie van een huisje in the middle of nowhere dat van binnenuit door een ballon opgeblazen wordt – op in het Stadspark.