In haar eerste grote overzichtstentoonstelling brengt Sigefride Bruna Hautman (1955) sculpturen, reliëfs en poëtische tekeningen samen die ontstonden over een periode van meer dan veertig jaar. Haar werk is tegelijk raadselachtig en helder, spiritueel geladen en tastbaar aards. In M Leuven toont ze een gelaagd oeuvre waarin woord, beeld en ruimte elkaar ontmoeten, zonder hun eigenheid te verliezen.
Wie haar ontmoet, merkt al snel dat die dualiteit ook doorklinkt in de manier waarop ze over haar werk spreekt. Bedachtzaam, maar met een innerlijk vuur. Bruna is haar roepnaam. Het is de naam die ze verkiest, ook in de context van haar tentoonstellingen. ‘Sigefride is zo lang, hé’, zegt ze met een glimlach. ‘Maar in de communicatie gebruik ik bewust beide voornamen. Ik vind dat ook wel chic.’
Haar retrospectieve in M volg…
