Zo heet de tentoonstelling van Lieve Van Stappen in de INBOX-ruimte in het Antwerpse M HKA. Agatha is de gedoodverfde patrones van de borstkankerpatiënten, waar de kunstenares ook toe behoorde: bij haar werden enkele jaren terug beide borsten wegens een levensbedreigende kanker weggenomen, een traumatiserende ervaring die ze nu – heel bewust en openlijk – omzette in beeldend werk, dat gerust als schokkend kan omschreven worden.
Centraal staat de video ‘Agathe, no pain no shame’, waarin ze eigenhandig de gaten in een hemd, waar ooit haar borsten zaten, langzaam dicht naait. Achteraan prijkt een grote ‘Wallpaper’ op video, met honderden aquarellen van rozen, bijeen gebracht in één werk. Elders prijken glazen krukken en een glazen megafoon, ‘Echos of Revolt’, het spreekt allemaal voor zich. Ook te zien: de video ‘Train travels’, waarbij Van Stappen na een chemokuur de trein opstapt en portretten begint te schetsen van anonieme medepassagiers. Of ‘Omertà’, een soundpiece die je kan beluisteren via een headset in een doktersjas. De ervaringen van Lieve Van Stappen met de hele medische sector waren niet zo positief. Dat komt ook duidelijk tot uiting in de bijhorende publicatie, waarin ze in enkele teksten het hele proces evoceert. Ook teksten van de vrouwelijke chirurge Nathalie Roche en van kunsthistorica Sue Spaid dragen bij tot het heikele onderwerp.
Al dat werk, al die handelingen kunnen gezien worden als stappen in het trage en mentaal zware revalidatieproces. De tentoonstelling komt snoeihard aan, maar maakt indruk in haar eerlijkheid en openheid.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
