De Molenbeekse artist-run space Société heeft zich in korte tijd laten gelden als een plek die steeds uitpakt met ambitieuze groepstentoonstellingen. Na de expo Calculated Chance waarin de notie van toeval werd onderzocht binnen het artistieke scheppingsproces, volgt nu als het ware het tweede deel met Encountered Error. Aan de hand van werk van een dertigtal kunstenaars wordt nagegaan hoe de notie van fouten of destructie een sturende rol kunnen spelen in het maken van kunst.
Michel François, een vaak geziene gast bij Société, hanteert wel vaker het principe van toeval of destructie. Van hem is het bekende Walk Through a Line of Neon Lights te zien, een reeks TL-lampen die op de grond liggen en, bij elke uitvoering anders, gedeeltelijk zijn verpulverd omdat de kunstenaar erover heeft gelopen. Naama Tsabar vertrekt van het macho rock-‘n’-roll-gebaar om een gitaar kapot te slaan en maakt met de brokstukken nieuw werk. In de zogenaamde Bunker is wat ons betreft de mooiste accrochage te zien met de sterkste onderlinge verbanden.
Van stanley brouwn is er een editie van zijn iconische This way brouwn, waarin de kunstenaar willekeurige voorbijgangers op straat vroeg hem de weg van zijn bestemming te tekenen. Nobutaka Aozaki gaat daarop verder door zich, vermomd als toerist, de weg te laten wijzen door diverse mensen in Brussel en met al die plannetjes samen als het ware de hele stad af te lopen. Maria Kley, die pendelt tussen Brussel en Amsterdam, stuurde haar geliefde in het buitenland een blanco fax die hij op zijn beurt terugstuurde. Een proces dat het koppel bleef herhalen en waarop steeds meer cijfers staan vermeld van het uur van verzending en ontvangst. Het werk mag dan opzettelijk sec overkomen, het is een treffende vertaling van een langeafstandsrelatie. Het gaat mooi samen met dat van Walead Beshty die een koperen kubus naar diverse plekken liet verzenden met FedEx en zo alle stempels, documenten en slijtage die bij elke bestemming werden toegevoegd omarmde als de voltooiing van zijn werk. Het is maar een van de vele knappe bijdragen die de kunstenaars/curatoren Els Vermang en Manu Abendroth hebben weten te bemachtigen – uit privé-collecties of Estates – en waarmee ze hun tentoonstelling het nodige gewicht geven.