Nils Verkaeren behaalde deze zomer zijn master in de schilderkunst aan de Academie van Antwerpen. Op zoek naar een meer intimistische plek om zijn schilderijen te tonen dan de tentoonstellingsruimte voor de eindejaarshow (de loods van Park Spoor Noord in Antwerpen) kwam hij toevallig uit bij de Antwerpse A-Tower. Dit 24 verdiepingen tellende gebouw tussen het Centraal Station en de leien, waar jarenlang kantoren gevestigd waren, is de hele zomer gevuld met allerlei pop-ups, voordat het verbouwd zal worden tot een appartementencomplex. In plaats van het zich volledig toe-eigenen van ‘zijn verdieping’ voor eigen werk, ontpopt Verkaeren zich er tot curator-tentoonstellingsmaker-duizendpoot en zette hij een aantal tentoonstellingen op poten met werk van collega-kunstenaars. Zo ging ‘Mapping Emotions/Landscape’ over het landschap en loopt nu nog tot 28 augustus ‘Wake up and dream’.
Binnen het project hebben heel diverse kunstenaars zoals Tina Gillen, Carla Arocha en Stéphane Schraenen (met ‘Looking for Clues’ uit 2012, beelden van cirkels die letterlijk sleutelgaten zouden kunnen zijn naar andere werelden, bijvoorbeeld de cirkel van het oog als blik op het innerlijk), Lieven Segers (met zijn reeks zelfportretten op BBQ-schaaltjes) en Guillaume Bijl (met een aantal ‘Compositions Trouvées’) een voormalige ‘bureau-box’ ter beschikking die ze opvullen met ouder maar soms ook nieuw werk. De installatie van Goele De Bruyn met een simpele gloeilamp van 500 Watt ‘z.t. (the last incandescent 500 Watt light bulb’ komt midden in een kantoor apart bijzonder goed tot zijn recht. Aangezien er geen gloeilampen meer gemaakt worden, houdt het werk op te bestaan zodra de lamp zijn aantal branduren bereikt heeft. Hans Demeulenaere zet in zijn box een voor hem zo tekenend object dat balanceert tussen een gebruiksvoorwerp en een kunstwerk. Zijn ‘Hole’ is gebaseerd op het naaikastje van Le Corbusier (een architect-ontwerper die hem vaker inspireert) en heeft een cirkelvormig gat – een vorm die zich herhaalt in de (lege) verfpot waarmee hij de binnenkant van het kastje verfde en die in zijn werk herhaaldelijk opduikt. Daarnaast is zeker ook de box ‘De stad en de berg’ die Chloé Op de Beeck & Herman Van Ingelgem samen opvullen een pareltje. En er zijn jonge namen te ontdekken: zo valt ook de houten sokkel met keramieken sculpturen ‘The Happy Inn’ van Sharon Van Overmeire op, en is er een film ‘Banquet’ te zien van Ariane Loze, waarin zij in de rol van verschillende vrouwen een tafelgesprek heeft.
Chapeau voor de manier waarop Nils Verkaeren de tentoonstelling als een soort one-man-band buitengewoon professioneel uit zijn hoed heeft getoverd.
(AMP)
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
