Les Orages
ISELP, de Brusselse kunstruimte aan de Waterloosesteenweg die expo’s combineert met kunstonderricht en lezingen, viert dit jaar haar vijftigste verjaardag. Dat wordt gevierd met allerlei events, waaronder een tentoonstellingsdiptiek. Na de expo Inspire, die werk samenbracht van kunstenaars zoals David Claerbout, Sushan Kinoshita en Fabrice Samyn rond de notie van tijd, vindt nu Les Orages plaats, het tweede deel dat eveneens focust op tijd, maar dan eerder gericht op stilte voor de storm, of het moment voor de opschudding. De expo baadt dan ook in een donkere sfeer en roept een gevoel van angst en urgentie op, overeenkomstig de tijden waarin we leven. Zo evoceert Gwendoline Robin het beeld van een vulkaan die op uitbarsten staat door glazen tubes gevuld met een explosief poeder. Jonathan Sullam werkt dan weer met het beeld van brokstukken van de Twin Towers in combinatie met een foto van een ontploffing in het belegerde Aleppo. Een expo die hopelijk zal inslaan als een bom.
Tot 19 juni in ISELP, Brussel. www.iselp.be
Wake-up Call
Deweer Gallery in het landelijke Otegem mag dan niet meer bestaan, een aantal van hun kunstenaars kreeg onlangs onderdak bij KETELEER GALLERY in Antwerpen. De ondertussen lege tentoonstellingsruimtes worden onder de noemer Platform 6a beschikbaar gesteld voor tijdelijke events. Zo kan u in Room 2 nog steeds de privécollectie ontdekken van Tanguy & Bieke Van Quickenborne met ronkende namen als Sol LeWitt, Darren Bader en Pablo Bronstein. Luk Lambrecht en Lieze Eneman hanteerden het sleep-wake-make principe dat Gert Robijns eerder toepaste voor een aantal expo’s en zijn grotere architecturale interventies. De dertig werken uit de privécollectie, die zich normaal als het ware in ‘slaapmodus’ bevinden – al dan niet in een depot – worden door curatoren geactiveerd op drie verschillende momenten doorheen de tentoonstelling. Nadat ze plat op de grond lagen, bedekt met een half doorschijnend wit doek, worden ze mondjesmaat onthuld tijdens een performance van Mooni Van Tichel (ex-P.A.R.T.S). Vanaf 8 juli kan u de laatste tien werken ontdekken.
Tot september in Platform 6a, Otegem. www.platform6a.art
Johan Tahon
‘De tentoonstelling is bijna een soort totaalkunstwerk geworden.’ Johan Tahon (1965) zegt het over het overzicht UNIVERSUS, sculpturen 1999-2021 in het MOU, Museum Oudenaarde, in het gotische stadhuis en de lakenhal. In Oudenaarde ontdekte Jan Hoet de kunstenaar in zijn atelier en sinds 1999 staat zijn bronzen beeld Universus op de Grote Markt. De internationale aandacht kwam op gang. Hij is ook bekend van projecten met Till Lindemann van de band Rammstein en Lee Ranaldo van Sonic Youth, die al eens een noise-performance uitvoert bij een sculptuur. Rauwe energie, poëzie, stilte, existentiële emoties: sculpturen van Tahon zijn hybride wezens in gips, keramiek, brons of zilver, herkenbaar en mysterieus. Ze leven tussen de historische collectie, en een selectie uit zijn privéverzameling gaat van eeuwenoud aardewerk tot brieven van Rilke, Rodin en Giacometti. In de catalogus schrijft curator Arie Hartog over de evolutie van zijn kunst, zijn plek in de kunstgeschiedenis en zijn verzameling. En als alles goed gaat, doet Lee Ranaldo een performance in het MOU. Hou het in de gaten.
Tot 30 september in het MOU, Oudenaarde. www.mou-oudenaarde.be
Ève Chabanon
Chapter 4: Sold is het eerste wapenfeit van Sofia Dati, die eerder werkte voor WIELS en recent werd aangesteld als programmator visuele en audiovisuele kunsten van de Beursschouwburg. Zij nodigde de Brusselse Ève Chabanon uit voor de vierde etappe in haar The Surplus of the Non-Producer, een hybride project dat bijzonder goed in deze ruimte gedijt. Samen met een groep makers in ballingschap vertrekt Chabanon van non-productie als alternatief voor – en verzet tegen – een economisch model belust op winstmaximalisatie. Dat levert een intrigerende, non-lineaire scenografie op die weliswaar de nodige tijd vergt om te doorgronden. Vertrekpunt is Le Plateau, een tafel eerder geproduceerd in de werkplaats van Lafayette Anticipations door Abou Dubaev, een Tsjetsjeense meester-stukadoor die hiermee toegang kreeg tot de Franse sociale zekerheid. Een installatie met videobeelden, een lichtkrant en geluid brengen het eerdere verloop van het project in kaart. Ook honderd keramieken mokken zijn er te koop, waarvan de prijs gestaag stijgt met de vraag. Sociaal geëngageerd, maar met een speculatieve touch. Op 9 juni is er een Surplus Talk met kunstenaar en curator.
Tot 4 september in de Beursschouwburg, Brussel. www.beursschouwburg.be
Sara Smolders
Het werk van Sara Smolders (1988, Antwerpen) verhoudt zich altijd zeer nadrukkelijk tot de ruimte waarbinnen ze opereert. Ze gebruikt die als het canvas om haar ideeën op te ontwikkelen en laat er het publiek anders naar kijken. Soms schildert ze letterlijk – het figuratieve behang bijvoorbeeld waarvan ze sporen aantreft (in Little HISK in 2017). Een andere keer zet ze een nieuwe muur waardoor het oog zich richt op specifieke details (in notes of a housepainter, in 2019 bij mariondecannière). Of ze legt – in concrete/concrete in 2018 – een vloer met zelfgebakken tegels. In een kort interview naar aanleiding van die tentoonstelling in Netwerk Aalst heeft ze het erover hoe ze pas op late leeftijd leerde om met woorden zinnen te maken en hoe ze in plaats daarvan een vocabulaire van beelden begon te bouwen. In kunstINgang bij Cultuurcentrum Merksem staan taal en de verhouding tussen taal en ruimte centraal en plaatst ze haar werk tussen grote, op de wand aangebrachte, leestekens. Ook ruimtes speken een taal, aldus Smolders.
Tot 25 juni in KunstINgang Merksem. www.ccmerksem.be
Lives of Forms Z33
Kamrooz Aram is in België geen onbekende: in 2017 had deze uit Iran afkomstige, in New York wonende kunstenaar een solo in MDD. Toen was al duidelijk hoe hij probeert om decoratieve elementen met modernistische kunst te verzoenen en zo te bewerkstelligen dat de eerder minderwaardige positie van het ornament binnen de Westerse kunstgeschiedenis wordt herzien. Nu wordt zijn werk – waarin ook de tentoonstellingsarchitectuur een belangrijke rol speelt; hij voorziet bijvoorbeeld grote kleurvlakken tegen de achtergrond van zijn schilderijen – in Lives of Forms in relatie gebracht met dat van Iman Issa. Issa maakt sculpturale installaties waarin ze bestaande objecten uit musea herinterpreteert. Zo paart haar reeks Lexicon objecten en teksten om beeldende kunst uit de 20ste eeuw anders te bezien. Via hun werk onderzoeken de twee kunstenaars onze blik op kunst, artefacten en monumenten, en werpen zij vragen op over wat via musea herinnerd zal worden en wat vergeten.
Tot 1 augustus in Z33, Hasselt. www.z33.be