Lois Weinberger
Totaal onverwacht overleed in april de Oostenrijkse kunstenaar Lois Weinberger (1947-2020) – dit terwijl hij bezig was met de voorbereidingen voor een tentoonstelling in Corridor. Weinberger had aandacht voor de natuur die zijn gang ging en, vaak ongewild, sporen achterlaat. Zo bakende hij stukken grond af met hekken waarachter het groen welig tierde of zaaide hij op een verlaten stuk spoorweg voor documenta X (1997) verschillende soorten onkruid in, om het daarna ongecontroleerd te laten groeien. Dit schijnbaar nutteloze groen symboliseerde voor hem de bedreigde vrije geest, maar kan ook gezien worden als metafoor voor migratie en diaspora. In het S.M.A.K. – dat een selectie werken van hem in de collectie heeft – zette hij in de felrode muurtekening Wege dan weer de weg uit die een boomkever zich bijt onder de schors van een boom. Met Perfect Makeshift wil Corridor een totaaloverzicht van Weinbergers oeuvre brengen in de vorm van schilderijen, tekeningen, projecten en een monumentale sculptuur op de buitenruimte van de galerie.
Tot 27 november in Corridor Gallery. www.corridorgallery.be
Karl Burssens
Karl Burssens werkte een tijd in de modewereld, verzorgde een aantal set designs voor theaterstukken en muziekopvoeringen, alvorens zijn eigen weg in te slaan als beeldend kunstenaar en choreograaf. Recent liet hij nog van zich horen met CURRENTS, een stuk waarin een danser met een streep licht aan de slag gaat en zo licht, ruimte en beweging deconstrueert. CURRENTS deed onder andere de Vooruit, Stuk en deSingel aan. PRELUDE, zijn eerste solotentoonstelling, ontvouwt zich over twee plekken: eerst palmt Burssens – op uitnodiging van Goedele Bartholomeeusen – de ruimte in van Philippe Piessens in Antwerpen, daarna is zijn werk ook te zien bij Wilford X in Temse. Net zoals bij zijn choreografische ingrepen in opdracht, speelt Burssens met de waarneming van de toeschouwer en kaatst hij diens blik terug.
Tot 21/11 bij Philippe Piessens, www.philippepiessens.com
Van 12/11 tot 04/02 bij Wilford X, www.wilfordx.com
Yoel Pytowski
Nadat hij verleden jaar de ART CONTEST prijs in de wacht sleepte, mag Yoel Pytowski nu zijn ding doen in de Botanique Gallery. Pytowski groeide op in vijf verschillende landen, leefde in panden in opbouw en trok van het ene naar het andere complex. En zoiets laat nu eenmaal sporen na in een mens. In zijn in- situ-installaties trekt hij – doorgaans grijze – constructies op die van cement of steen lijken gemaakt, maar van vederlicht hout of plaaster blijken te zijn. In zijn spel van constructie en deconstructie recycleert Pytowski materiaal uit vorige installaties waarmee hij – als een archeoloog van het heden – nieuwe façades optrekt. Zo zet hij bestaande architectuur op losse schroeven en speelt hij een spel met realiteit en fictie.
Tot 22 november in Botanique, www.botanique.be
Indrikis Gelzis
Het stilleven moet zowat een van de dufste genres in de kunstgeschiedenis zijn. Maar niet in de handen van de Letse kunstenaar Indrikis Gelzis. Aan de hand van industrieel materiaal zoals buizen, stof en meubelplaat maakt hij haast schilderkunstig aandoende composities die hij vertaalt naar ruimtelijke, sculpturale objecten. De composities mogen dan abstract overkomen, ze verwijzen naar stillevens – inclusief een werk waarin hij de appels van Cézanne herneemt –, statistische diagrammen en zelfs seksuele ontmoetingen. Gelzis stelt zijn nieuw werk voor bij Tatjana Pieters in Gent. De zogenaamde frontroom van de galerie wordt ingepalmd door de Mexicaanse kunstenaar Elizabeth Ibarra. In haar vrij klassiek aandoende tekeningen en schilderijen – met een licht esoterische toets – legt ze een ereplaats weg voor de zon, de maan en talrijke hemellichamen.
Tot 6 december in Tatjana Pieters Gallary, www.tatjanapieters.com
The Clown Spirit
In voorbereiding op een grote tentoonstelling met het circus als thema die Joanna De Vos in 2021 in Namen maakt, nodigde ze verschillende kunstenaars uit om zichzelf te portretteren als clown. Geen vreemd idee overigens want clowns – en hun familieleden: harlekijns, pierrots, narren … – zijn figuren die binnen de beeldende kunst met regelmaat opduiken. We zagen ze al in de schilderijen van Francisco Goya of Pablo Picasso, maar later ook in de video’s van Paul McCarthy en Bruce Nauman, of als hyperrealistische sculpturen in de installatie van Ugo Rondinone. Met hun typisch geschminkte gezicht vertegenwoordigen ze de outcast, de bohemien, de criticus van het systeem – een rol die ook kunstenaars niet zelden vertolken. Op dit moment tekenen ze bovendien de tijd: het politieke wereldtoneel wordt al even door (slechte) clowns bespeeld. In deze tentoonstelling zien we onder andere portretten van Ria Pacquée, Jan Fabre, Dodi Espinosa, Marina Abramovic en Hans Op de Beeck als clown.
Tot 20 december in De Rossaert, Antwerpen, tot 13 december in Galerie Ronny Van de Velde, Knokke. www.ronnyvandevelde.com
Schoonheid & Verval – Dimitar Genchev en Peter Buggenhout
In De Domijnen Sittard bracht curator Anne Berk het werk samen van Peter Buggenhout en Dimitar Genchev. Die houden er weliswaar een totaal verschillende werkwijze op na, met een uitkomst in verschillende media (respectievelijk sculpturen en schilderijen), maar raken beiden aan het thema verval. Waar Peter Buggenhout zijn sculpturen zorgvuldig componeert met afgedankte materialen zoals gebruikte verpakkingen, industrieel afval, stof, haar, bloed … stelt de Bulgaar Genchev zijn beelden samen met stukken rommelig interieur en leegstaand industrieel erfgoed zoals hij dat kent uit zijn geboorteland: “Ik zie deze fabrieken als tastbaar bewijs van de rotzooi die het communisme achterliet in Oost-Europa. Ze belichamen de ruïne van het communistische ideaal.” Beide kunstenaars zetten onttakeling, vuilnis en puin zo naar hun hand, dat er opnieuw schoonheid uit spreekt.
Tot 29 november in De Domijnen Sittard. dedomijnen.nl
This Is America – Art USA Today
Tegen de tijd dat u dit leest, weten we allicht wie de komende vier jaar president is van de Verenigde Staten. Of niet natuurlijk, want Donald Trump heeft al te verstaan gegeven dat hij zich niet bij een nederlaag zal neerleggen. Hoe dan ook waren de presidentsverkiezingen voor Kunsthal KAdE aanleiding om zich te buigen over kunst van nu uit de VS. Curator Robbert Roos doorkruiste het land met in het achterhoofd de vraag wat het betekent om daar op dit moment kunstenaar te zijn. De raciale spanningen, de – door Trump zo fel ontkende – klimaatproblematiek, stad vs. platteland, het verleden van de slavernij op de plantages in het zuiden, de migratie vanuit Mexico, religieus fanatisme, de persoon Trump … het zijn allemaal thema’s die in de VS spelen en die ook het werk van de Amerikaanse kunstenaars in deze tentoonstelling tekenen.
Tot 3 januari 2021 in Kunsthal KAdE Amersfoort. kunsthalkade.nl/nl
Dorothy Iannone & Juliette Blightman
Het oeuvre van Dorothy Iannone draait rond erotische liefde en staat de bevrijding voor van de seksualiteit van de vrouw. Het expliciete karakter ervan viel niet altijd in even goede aarde. In 1969 stonden de seksueel geladen beelden van The (Ta)Rot Pack (1968–1969) in de tentoonstelling Ausstellung der Freunde in de Kunsthalle Bern ter discussie. Iannone werd gevraagd de geslachtsdelen erin af te plakken en uiteindelijk werden de beelden verwijderd. Overigens was dat gegeven voor haar aanleiding om de – bijzonder grappige – kunstenaarspublicatie The Story of Bern te tekenen. Ook de tentoonstelling Extimacy van Juliette Blightman in 2016 in dezelfde kunsthal, omvatte expliciet seksueel getinte beelden. Die verbondenheid over de jaren heen, en de overeenkomsten in thematiek van hun werk, liggen aan de basis van deze tentoonstelling, The Köln Concert.
Tot 20 december in Kölnischer Kunstverein. koelnischerkunstverein.de