Structures of Radical Will
De Brusselse privéruimte CAB heeft een zwak voor minimalistische kunst. Dat leidt tot een coherent programma waarvoor canoniek werk van minimalistische kunstenaars vaak wordt aangevuld met hedendaagse bijdragen. Zo bracht Figures on a Ground, Perspectives on minimal art een overzicht van vrouwelijke pioniers binnen die stroming die echter vaak schaamteloos genegeerd werden in de kunstgeschiedenis. De huidige expo Structures of Radical Will onderzoekt dan weer de notie van lichamelijkheid binnen het minimalisme. Het gaat om de zintuiglijke ervaring van kunst in relatie tot de ruimte. Opnieuw een mooie lijst kunstenaars met ronkende namen zoals Sol LeWitt, Andre Cadere en Jo Baer, maar bijvoorbeeld ook de jonge kunstenaar Béatrice Balcou.
Tot 24 juli, www.fondationcab.com
Anne Daems
Tegelijk met de grote tentoonstelling van Roger Raveel in BOZAR, werd Anne Daems (1966) uitgenodigd voor een project in de Raadzaal van het museum – en dat is geen toeval. Want met haar blik gericht op wat er onmiddellijk rondom haar gebeurt, sluit haar werk naadloos aan bij dat van Raveel, die inspiratie putte uit zijn eigen, nabije omgeving. Daems voorziet in de zaal een Tuinkamer, noch binnen noch buiten, een ruimte ergens tussenin, tegelijk ook een mentale ruimte voor introspectie. Ze werkt verder op de presentatie The slug had a forget-me-not in its mouth bij galerie Micheline Szwajcer en voorziet ook in BOZAR lage tafeltjes met bloementekeningen, een idyllisch beeld wat doorbroken wordt door keramieken sculpturen van schaaltjes met compostafval erbovenop. Ze worden gecombineerd met Japanse kamerschermen met gouaches, die het idee van een besloten plek voor bezinning verder kracht bijzetten. Tegelijk voorziet Daems de zaal van een opening via een muurschildering op de plek van de openingen die Victor Horta hier voorzag en die nu in de muren zijn weggewerkt.
Van 14 mei tot 31 oktober in BOZAR. www.bozar.be
Félix Hannaert / Wouter Hoste
Al een tijdlang vaart ZEIT een klein beetje buiten de rest van de Antwerpse scene eigenwijs zijn eigen koers. Een waarin kunst van hedendaagse kunstenaars getoond wordt in een context van historisch werk – veelal van naoorlogse abstracte kunstenaars – en waarin kunst hand in hand gaat met design. In STILL wordt werk gecombineerd van Félix Hannaert en Wouter Hoste. Die eerste schildert horizontale en verticale kleurvlakken, vaak in alkydverf op canvas of linnen maar ook op metaal en zeildoek, waarin hij speelt met transparantie. Hij toont onder andere Mantegna, een abstracte weergave van een kruisafneming door de gelijknamige schilder, met respect voor de compositie en het kleurenscala van het origineel. De doeken worden getoond naast de keramieken sculpturen van Wouter Hoste. Die verwijzen vaak naar de ruimte en lijken met hun combinatie van organische en technologische elementen wel relikwieën uit een toekomstige beschaving. De esthetiek van wetenschap en sciencefiction is nooit veraf. De historische context komt dit keer van werk van onder andere Luc Peire, Cel Overberghe, Hans Hartung en Walter Leblanc.
Tot 5 juni bij ZEIT. www.zeitart.space
Thomas Houseago
De helende werking van de natuur – die staat centraal in de Vision Paintings van Thomas Houseago (1972) die nu te zien zijn in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel. Het betreft een reeks van voornamelijk landschapsschilderijen die de kunstenaar maakte in de natuur van Malibu, Californië, waar hij na een inzinking eind 2020 de draad van zijn leven weer probeerde op te pikken. In intense kleuren en soms ook met sporen van schelpen, zand of andere materialen, tonen ze in vloeiende lijnen de weelderigheid van de zon, de maan, een rots in de zee, een grillige boom … Daartegenover staan de demonen die Houseago bevocht: in een aantal donkere werken binnen de Vision Paintings doemen macabere figuren op en is de dood niet ver: Death of Marat II after David bijvoorbeeld, een herwerking van De dood van Marat van Jacques-Louis David, dat tot de collectie van het KMSKB behoort. De schilderijen worden gecombineerd met een aantal op fijn Japans papier getekende dagboeken die Houseago bijhield tijdens zijn herstelperiode.
Tot 1 augustus in KMSKB. fine-arts-museum.be
Kader Attia
Kader Attia exposeert in BAK, Utrecht. Zijn tentoonstelling Fragments of Repair is nog niet fysiek te bezoeken, maar kent onder de naam The Gatherings onlinebijeenkomsten waarvoor je je kunt aanmelden via Zoom of die je via livestreams op www.bakonline.org kunt volgen. Vooraanstaande wetenschappers en filosofen als Achille Mbembe en Rolando Vázquez hielden een lezing tijdens het openingsprogramma op 17 april. Het gaat Attia in zijn werk om het idee van reparatie, als dekoloniale praktijk, als middel om te herstellen van de pandemie, die de ongelijkheid en de pijn in de wereld heeft uitvergroot. Attia staat dekoloniaal herstel voor, van wonden aan lichaam, geest en maatschappij, op zo’n manier dat de reparatie zichtbaar blijft en onderdeel wordt van het geheel. Zijn kunst is daar een weerslag van, evenals het uitgebreide onderzoeksprogramma in het kader van Fragments of Repair, dat tegelijkertijd plaats vindt bij BAK en in het dekoloniaal forum La Colonie dat Attia oprichtte en dat tijdelijk is neergestreken in La Dynamo de Banlieues Bleues, Pantin, Parijs. De tentoonstelling in Utrecht is niet open voor het publiek, maar wie het geluk heeft een plaatsje te bemachtigen, kan er als resident enkele dagen verblijven.
Tot 1 augustus via www.bakonline.org
De Afbreekeconomie
Niet langer moet het gaan om altijd maar meer, meer, meer. De tentoonstelling de Afbreekeconomie in Museum Boijmans Van Beuningen stelt voor om een nieuwe balans te vinden in de economie. Vormgevers en kunstenaars buigen zich over bijvoorbeeld het gebruik van zeewier in plaats van plastic. Ideaal voor wegwerpproducten, vindt het duo Koehorst in ’t Veld, dat op de onlinetentoonstelling een hoeveelheid bronnenmateriaal vergaarde over hoe zeewier ingezet kan worden. De kennis is er al lang, nu nog de wil tot verandering. Ook Klarenbeek en Dros ontwikkelden wierwaar, spullen uit zeewier, en monitoren het productieproces van en met alg. Studio Klarenbeek repliceerde een ontwerp van Andries Copier uit 1946, voor maaltijden in vliegtuigen, en maakte er afbreekbaar servies van. Atelier van Lieshout maakte met Disco Inferno een hedonistische installatie waar vernietiging en genot hand in hand gaan. De Afbreekeconomie is een online-expositie met interviews en filmpjes, waar je doorheen kunt bladeren. Prikkelende voorstellen met af en toe een scherp randje maken de weg vrij voor een andere toekomst. Online te bezoeken, vanwege corona en vanwege de lange renovatie die het museum ondergaat.
Tot 31 december via deafbreekeconomie.boijmans.nl