Expotips juni

Thomas Hirschhorn

Thomas Hirschhorn doet het weer. M.E.S.S.S.Y., zijn eerste solo bij Dvir in Brussel, is inderdaad 'messy'. Tegelijk is het een zorgvuldig gecomponeerde totaalinstallatie met duizenden bierflesjes. De galerie is getransformeerd in een huiselijk interieur dat is overspoeld door lege flesjes van Belgische bieren, alsof er een obsessieve bewoner is ingetrokken. Overal flesjes, tot in de douche. De televisie staat aan op een nieuwszender en er is een pad uitgespaard tot aan de wc. Het bed met een rij knuffelberen is het enige vrije plekje. Daar is een tekst op de muur geklad. De Zwitserse kunstenaar, die in Parijs woont, is sinds de jaren negentig internationaal bekend van overvloedige en zeer geëngageerde installaties. In België sleepte hij eerder afval aan. In 1994 verkaste hij 99 plastic zakken met resten uit zijn atelier naar zijn solo in APP.BXL, de kunstruimte van Moritz Küng in Brussel. In 2010 vulde hij het Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle met een spraakmakende oceaan van lege drankblikjes. Nu heb je geen neusknijper nodig want de flesjes zijn proper. Hirschhorn legt in een tekst uit dat de titel ook de naam is van een wezen dat, zoals wij allemaal in deze wereld, moet leven met leugens en valse feiten, maar niet weet hoe ze weg te gooien of te abstraheren. De existentiële logica waarmee het zich organiseert wordt een vorm van verzet waardoor het niet wegzinkt in waanzin, de afgrond of het absurde. 'M.E.S.S.S.Y. is een nieuw werk dat in zijn esthetiek, in zijn liefde, in zijn filosofie en in zijn politiek belangrijk is voor mij', zo begint zijn tekst.

Groepstentoonstelling Charming for the Revolution

In C-mine in Genk buitelt de nieuwe kunstorganisatie Jester de kunstscene op met Charming for the Revolution, een triotentoonstelling met nieuwe producties en aangepast bestaand werk van Carly Rose Bedford (Australië en Nederland), Pauline Boudry & Renate Lorenz (Berlijn) en Toon Fibbe (Nederland). Jester ontsproot uit de fusie van het kunstplatform CIAP en de werkplaats FLACC, en verhuist dit najaar naar de nieuwbouw op de mijnsite. De huidige expositie speelt zich af in de vroegere CIAP-ruimte in het Energiegebouw. Ze is gecureerd door artistiek directeur Orlando Maaike Gouwenberg, die de organisatie nu verlaat. De naam Jester betekent hofnar, de enige die de gevestigde orde ongestraft kon bekritiseren. De groepsshow liegt er niet om. Er zit humor in en een prettige rococo-elegantie. Een zwart gordijn met een weelderig gedrapeerde achterkant is een werk van Pauline Boudry & Renate Lorenz. De tentoonstellingstitel is ontleend aan hun film Charming for the Revolution (2009) waarin onder meer een wufte dandy opduikt met een schildpad aan de leiband. In de laatste Biënnale van Venetië waren ze ook op post met een gordijn en een video. Toon Fibbe presenteert een hoepelroksculptuur met de video Lady Credit or Finance in Drag. Hij treedt in drag op als een heer en een dame uit de pruikentijd, toen de beurzen ontstonden. Het grootste werk is Pink Dune van Carly Rose Bedford, een roze mijnterril of een toverberg van handmatig gekleurde zandkorrels. Arbeid, de financiële wereld en meer maatschappelijke thema's worden quasi hofnarachtig onder de loep genomen.

Emilio López-Menchero en Robert Suermondt

Het schilderkunstproject UFO - OJOS: CRASH-TEST van Emilio López-Menchero en Robert Suermondt, die allebei in Brussel wonen, is echt gemaakt voor de plek: een verlaten productiehal van de wereldvermaarde schilderdoekenfabrikant Claessens Canvas in Waregem waar ook beroemde schilders als Pollock, Magritte en Tuymans canvas bestelden en bestellen. Het is een bijzondere locatie waar jaarlijks een tentoonstelling plaatsvindt, en die traditie stopt niet nu de Waregemse galerie Bruthaus zich terugtrok. De bestuurders van de schilderdoekenfirma, Philippe en Thomas Huyvaert, gaven Emilio en Robert de kans om hun project te realiseren. De kunstenaars bekokstoofden een schilderkunstig avontuur, dat ergens een eerbetoon is aan Claessens Canvas omdat ze het ultieme eindpunt van de productieketen tonen in 42 diptieken. Van de verschillende soorten canvas in de catalogus, gaande van ruw ongeprepareerd tot universeel geprepareerd doek voor olieverf en acrylverf, lieten ze twee doeken opspannen op een formaat van 30 x 35 cm. Ze probeerden die allemaal uit door altijd hetzelfde motief te schilderen: een soort crashtest, die de impact van het contact met de verschillende ondergronden onderzoekt en herhaling ombuigt in verscheidenheid. Robert Suermondt testte de doeken uit met een geometrisch motief, een ondefinieerbaar ding dat in 2020 opdook in zijn schilderkunst en bij gebrek aan beter UFO wordt genoemd. Emilio López-Menchero schilderde telkens een paar ogen, een niet onbelangrijk motief in zijn werk. Ontmoetingen met het onbekende, daar gaat het ook om.