Elke keer wanneer ik naar een stad aan de rand van het land ga, ben ik blij dat er randen bestaan. Of het nu in Turnhout, Veurne of Hasselt is, het leven en de omgeving lijkt daar elke keer weer toch een tikje anders te verlopen dan wat ik als Centrum-Vlaming gewend ben. En als de mensen daar toch niet ook in kleine, andere varianten bestaan, dan is het toch omdat er van het natuurlijk landschap aan de rand van het land nog altijd iets meer overblijft.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
