Vloeibaarheid klinkt als een modewoord in een wereld die meer dan ooit versplinterd is. Oplopend conflict en toenemende polarisatie brengen ons het besef bij dat identiteit geen vaste verworvenheid is maar een complexe verhouding. In een snel wijzigende wereld heeft men al snel de neiging om bij het oude te blijven, om naar houvast te zoeken wanneer alles op losse schroeven staat. Die conservatieve kramp gaat echter voorbij aan wat er werkelijk op het spel staat. Een zelfzuchtig begrip van identiteit is niet alleen funest maar ook overbodig. Wie we zijn, staat steeds in relatie tot de ander. Dat mag klinken als een belegen spreuk uit het betere parochieblad, maar het kan geen kwaad om dat vandaag nog eens te benadrukken. Verandering is daarmee het enige wat blijft, en onzekerheid de enige zekerheid, zoals Zygmunt Bauman eind jar…
