Het feit dat Luc Tuymans tentoonstelt in Qatar deed wat wenkbrauwen fronsen. Het land dat het comité voor de Olympische Spelen omkocht om in de brandende hitte de spelen te organiseren en daarvoor schaamteloos immigranten ‘slavenarbeid’ laat verrichten, is dan ook niet bepaald een toonbeeld van democratie. Maar juist in dat conservatieve, gesloten bolwerk komt Tuymans’ ‘wantrouwen ten opzichte van het beeld’ nog sterker over met schilderijen die zich niet onder één noemer laten vangen.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
