De kentering in mijn waardering voor de landschappen van Jean-Marie Bytebier kwam er dit jaar en werd beïnvloed door twee ervaringen: in het Louvre zag ik voor het eerst een groot overzicht van het werk van Nicolas Poussin, kort daarna zag ik op een dag diep in de zomer aan de overkant van een prachtige bocht van de Durme het weelderige groen van een oever overgaan in een blauwe lucht. Het leek alsof ik pas na het zien van de groene landschappen van Poussin waardering kon opbrengen voor de vele variaties in groen van een uitzonderlijk goed bewaard stukje natuurlijk landschap in Vlaanderen. Door Poussin en die oever aan de Durme gingen mijn ogen open voor een andere voorstelling van het landschap en een andere levenshouding, die ik ongeveer tezelfdertijd terug vond in het atelier in Gent van Jean-Marie Bytebier met zijn blauwgroene landschappen.
Dit artikel is digitaal nog niet volledig beschikbaar. We werken aan ons archief.
