Het moet voor liefhebbers van hedendaagse beeldende kunst aangenaam toeven zijn geweest in en om Antwerpen, eind jaren vijftig, begin jaren zestig van vorige eeuw. Er gebeurde van alles met het kunstencentrum G58 in het Hessenhuis, gerelateerde expo’s met kunstenaars overal, de ZERO-beweging, de Nieuwe Vlaamse School. Spilfiguur van dit alles was kunstenaar Jef Verheyen (1932–1984), die momenteel zijn eerste (!) solotentoonstelling krijgt in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA). En dat museum was voor hem een navrante plek.
Jef Verheyen, venster op het oneindige is de titel van de tentoonstelling die focust op zijn eigen werk, dat van tijd- en bondgenoten, én dat van de generatie nadien. Het basisidee, om Verheyen te citeren uit zijn manifest Essentialisme uit 1958: ‘Gek worden van kleur, vallen, zweven in de r…
