De grootmoeder is een figuur die in de westerse kunstgeschiedenis niet echt overvloedig aanwezig is: niet als onderwerp, maar ook weinig vrouwelijke kunstenaars identificeren zich op latere leeftijd met de categorie. Dit in tegenstelling tot het moederschap, een positie die vele kunstenaars vandaag op veelzijdige manier opnemen, bespelen, uitspelen en verwerken in hun oeuvre. De grootmoeder, net zoals de nanny, blijft nog al te veel behoren tot het onbelichte en oninteressant geachte schaduwrijk van de kinderwereld. Eens haar zorgende rol is uitgespeeld wordt de grootmoeder verborgen op een zolderkamertje. In Evelyn Waughs Britse klassieker uit 1945, Brideshead Revisited, wordt de manier waarop de figuur van de grootmoeder in sommige middens werd/wordt gepercipieerd in het personage Nanny Hawkins treffend beschreven. De hoofdpersonages uit de roman, de jongelingen Sebastian Flyte en Charles Ryder, moeten in het oude kasteel waar de adellijke familie woont talloze gangen door, en wentelende zoldertrapjes op om hun Nanny Hawkins terug te vinden in een piepklein kamertje, in een fauteuil, een rozenkrans in haar handen en omgeven door foto’s van de kinderen en kleinkinderen die ze grootbracht. Ze leeft amper, ze haalt adem. Ze weerspiegelt slechts de kindertijd van haar bezoekers, ze verandert niet, ze geeft dat wat ze altijd heeft gegeven: een bepaalde vorm van troost, comfort. Ze heeft geen eigen leven of identiteit. Iets verderop in deze publicatie gaat Wolfram Vandenbergen naar aanleiding van de expo My Oma (bij Kunstinstituut Melly) dieper in op de positie van de grootmoeder in onze samenleving. En bij De Pont in Tilburg wordt nu door beeldend kunstenaar Laure Prouvost op een grenzeloos energetische manier een totaal andere oma geëvoceerd: eentje die hoog boven de wolken vliegt, halfnaakt en heftig gesticulerend, met een uitgesproken opinie. Hilarisch maar ook verfrissend en grensverleggend krijgt de omafiguur hier letterlijk, in een monumentale, metershoge video-installatie, vleugels. De grootmoeder is een vaak terugkerende figuur in het oeuvre van Prouvost. Zij is er steevast een actieve, verrassende en opiniërende figuur. Zo ook op deze expo waarin haar dromen en visies de basis vormen van een tentoonstelling waarin Prouvost de bezoeker confronteert met de gevolgen van de opwarming van de aarde en migratie van mensen en vogels — én waarin ze ons uitnodigt ongehinderd boven de wolken te zweven en grenzen te doorbreken, als echte grootmoeders.
