Keteleer Gallery, die tot voor kort aan de Antwerpse Leopoldstraat huisde, is verhuisd naar een groot pand aan de Pourbusstraat op het Zuid, waarin vroeger meerdere galeries gevestigd waren, onder meer Maes & Matthys, Marion de Cannière, Koraalberg en Hendrik Van de Weghe. Op wandelafstand van ‘nieuwe’ galeries als De Wael 15, Tim Van Laere, Sofie Van de Velde en Plus-One, maakt dit van het Antwerpse Zuid opnieuw een kunstentrefpunt. En dan is er nog de kunstenaar die hier zijn eerste solo krijgt: Leo Copers (1947, Gent).
Copers staat bekend als ‘recalcitrant’: letterlijk alles in zijn werk verwijst naar oppositie, contradictie en verzet. Hij speelde met de vier elementen: aarde, water, vuur en lucht, om ze samen te brengen in onmogelijk lijkende combinaties. Hij richtte ooit op het balkon van de Vooruit in Gent een mitrailleursnest op ‘zijn’ publiek; ging in het museum wandelen met een blindenstok, als de ‘blinde ziener’ in het kunstwereldje; plaatste in het Citadelpark in Gent grafstenen van de bekendste hedendaagse kunstmusea ter wereld, enzovoorts.
Recalcitrant dus, en dat doet hij nu ook in de Keteleer Gallery, met ouder én nieuw werk. Identiteit heet de expo, en het is de alles verhullende rode draad. Want de kunstenaar zien we niet: wel de zijden hoofdkappen die hij al in de jaren zeventig maakte, met openingen voor neus, mond en/of ogen, en die nu nog altijd verwijzen naar Ku-Klux-Klan van weleer en het terrorisme van vandaag.
Die hoofdkap duikt op in ouder werk, maar ook nieuw: in Unselfies (vanaf 2016) fotografeert hij zichzelf, met kap over het hoofd, voor de ingang van musea en kunstencentra over heel de wereld. De selfiecultuur in haar hemd gezet. Elders prijken ook borstbeelden van de kunstenaar, weerom met de kap over het hoofd. Aan een muur hangen elf blauwe hardstenen: negen met de naam van een bekend museum, in het juiste lettertype, één met drie gouden puntjes (een museum in oprichting?) en één geheel leeg, als een onbekende soldaat.
Vergeet de kelder niet, waarin twee video’s te zien zijn, onder meer YRNOMLYCE, de reconstructie van een performance die Copers in 1980 in het toenmalige ICC in Antwerpen hield en waarin hij een onverstaanbare tekst voorleest uit een boek, gevuld met woorden in willekeurige letters. Ook hier weer: alles wat gezegd wordt is zinloos, de kunst, de kunstenaar en al wat daar omheen draait is blind, zonder identiteit.
Als dit tekstje niet helder genoeg is, lees dan de galerietekst, ter plekke mee te nemen en geschreven door Nadia Bijl: van een zeldzame helderheid.